Napisał
zbigmor
Nie słuchaj dziwnych teorii. podaję cytat z wg mnie prawidłowego wykonania takiej ścianki:
Ściany działowe z płyt gipsowo-kartonowych
Płyty gipsowo-kartonowe z uwagi na swoją uniwersalność, dobre właściwości techniczne oraz łatwość i szybkość obróbki są podstawą wielu różnorodnych systemów suchej zabudowy wnętrz. Z uwagi na miejsce i sposób zastosowania można wyodrębnić następujące systemy:
Ściany (działowe, instalacyjne, krzywoliniowe, specjalne)
Sufity podwieszane (płaskie, krzywoliniowe)
Poddasza (w domach jednorodzinnych, wielorodzinnych, użyteczności publicznej)
Podłogi (czyli podkłady podpodłogowe zwane suchym jastrychem)
Obudowy konstrukcji nośnej budynków (słupy stalowe, belki stalowe, słupy drewniane, belki drewniane)
Obudowy szachtów instalacyjnych
Systemy akustyczne (dźwiękochłonne, dźwiękoizolacyjne, mieszane)
W tekście tym poruszone zostaną tylko tematy dotyczące najpopularniejszych konstrukcji z płyt g-k, czyli ścian działowych, sufitów podwieszanych oraz poddaszy.
Ściany działowe z płyt gipsowo-kartonowych
Systemy ścian działowych to najbardziej popularne zastosowanie płyt gipsowo-kartonowych. W ich budowie są wykorzystywane wszystkie rodzaje płyt g-k oraz większość dostępnych akcesoriów.
Ściany działowe mogą pełnić zarówno funkcję estetycznego rozdzielenia pomieszczeń, być barierą ogniochronną czy też izolować akustycznie i termicznie. Z uwagi na różnorodność zastosowań, a co za tym idzie wymogów odnośnie parametrów technicznych, poniżej podamy ogólne zasady montażu ścian działowych wraz z zestawieniem najczęściej stosowanych systemów.
Odporność ogniowa ścian:
Na podstawie badań odporności ogniowej wykonywanych w Instytucie Techniki Budowlanej w Warszawie można określić, że systemy ścian w zależności od konstrukcji mogą osiągnąć klasę odporności ogniowej aż do 120 minut (F2/El120) włącznie.
Opis konstrukcji typowej ściany działowej
Ściana działowa składa się z rusztu wykonanego z profili cienkościennych z blachy ocynkowanej o grubości nominalnej 0,6mm (=/- 0,05 mm) obłożonego obustronnie warstwami z płyt gipsowo-kartonowych.
Ruszt składa się z ułożonych po obwodzie pomieszczenia profili U, mocowanych do stropu i podłogi kołkami rozporowymi szybkiego montażu w maksymalnym rozstawie co 100 cm.
Pomiędzy profilami U wstawia się pionowo profile C (słupki) w rozstawie maksymalnym co 60 cm. Długość profili C winna być mniejsza od wysokości pomieszczenia o 10 mm.
Skrajne profile C winny być mocowane do ścian ograniczających pomieszczenie w zależności od rodzaju tych ścian odpowiednio dobranymi łączniakmi (kołki szybkiego montażu, blachowkręty, wkręty lub śruby Molly).
Pod obwodowe profile ściany należy stosować akustyczną taśmę uszczelniającą. W przypadku dużych nierówności podłoża (szczeliny większe niż 3 mm) należy stosować paski z wełny mineralnej.
Płyty g-k mocuje się do rusztu systemowymi blachowkrętami o długości większej o 10 mm od grubości łączonych elementów. Rozstaw wkrętów mocujących ostatnią (zewnętrzną) warstwę płyty gipsowo-kartonowej do profila C zarówno w środku jak i przy krawędzi płyty winien maksymalnie wynosić 25 cm. W przypadku poszycia wielowarstwowego pierwsze warstwy (wewnętrzne) płyty gipsowo-kartonowej mogą być mocowane wkrętami rozstawionymi co maksymalnie 75 cm.
Styki pionowe płyt gipsowo-kartonowych z jednej strony ściany muszą być przesunięte o moduł rozstawu C (słupków) w stosunku do styków na drugiej stronie ściany. Przy wielokrotnym opłytowaniu styki każdej następnej warstwy płyt również muszą być przesunięte o ten sam moduł w stosunku do warstwy poprzedniej.
Dopuszcza sie występowanie styków poziomych. Ich wzajemne minimalne przesunięcie musi wynosić 40 cm. W przypadku konstrukcji z jednokrotnym pokryciem płyty gipsowo-kartonowej styki poziome mogą być podparte odcinkami profili C.