Smutno Ci ... gorzko Ci ...

Smutno Ci ... gorzko Ci


Papusza (fragmenty)



Jedzie wóz
Spoza wzgórz
Koła wozu toczy deszcz
Smutno Ci
Gorzko Ci
Powiedz czego jeszcze chcesz ...

Mało Ci
Pustej mgły
Co w jodłowy poszła las
Mało tej nocy złej
Co zagarnia mrokiem nas ...


Jechał wóz
Spoza wzgórz
W innym lesie zniknął już
Smutno Ci
Gorzko Ci
Krzak przy drodze jeszcze drży ...

Przyjdzie śnieg
Przyjdzie wiatr
I zasypie po nas ślad
Smutno Ci
Gorzko Ci
Jakby serce ktoś Ci skradł ...


brzoza

[Wowka]

.....Oddzielili cię syneczku od snów co jak motyl drżą,
Haftowali ci syneczku smutne oczy rudą krwią.......

[Gierga]

Kiedy już wszystkie kobiety
z transportu ogolono
czterech robotników miotłami
zrobionych z lipy zamiatało
i gromadziło włosy

Pod czystymi szybami
leżą sztywne włosy uduszonych
w komorach gazowych
w tych włosach są szpilki
i kościane grzebienie

Nie prześwietla ich światło
nie rozdziela wiatr
nie dotyka ich dłoń
ani deszcz ani usta

W wielkich skrzyniach
kłębią się suche włosy
uduszonych
i szary warkoczyk
mysi ogonek ze wstążeczką
za który pociągają w szkole
niegrzeczni chłopcy.

T. Różewicz

[ziaba]

Rana nie mogłeś doczekać
Wszystko tańczyło w Tobie
po cichu tornister w szafie głaskałeś
Już nikt nie powie " maluszek"
Biała koszulka jaśniała przez noc
W progu babcia długo całowała w czoło

Twój pierwszy dzień w szkole

[ponury63]

Jacek Kaczmarski

"Pejzaż z trzema krzyżami"
(wg obrazu A. Mantegni)

Na wzgórzu Kaźni wznoszą się Trzy Krzyże.
Łotrów - w bród. Chętnych do ofiary - mało.
Dwa - puste, a na środkowym, najwyżej
Zawsze zobaczyć można czyjeś ciało.

Pies chciwie słone ostrze włóczni liże,
Na bębnach w kości grają stróże ładu,
Słońce się łukiem stacza coraz niżej,
Cienie po ziemi przechodzą bez śladu.

Słychać w oddali szum stolicy pszczeli,
Kości na bębnie warczą, żołdak beknie
I niewidoczni patrzą skądś Anieli,
Jak rzeka krwi strużką przez Imperia cieknie.

Łotrów w bród, chętnych do ofiary - mało.
Na Wzgórzu Kaźni wznoszą się Trzy Krzyże,
Dwa - puste, a na środkowym, najwyżej
Zawsze zobaczyć można czyjeś ciało...


10.3.1989

"Nie baw się więcej kulą ziemską"


Jakie wymyślić słowa dla ciebie
Gdy nie ma słów
Jakie wymyślić znaki na niebie
Pochmurnym już

Płynie okręcik papierowy
Płyną różowe baloniki
Wymyślić noce kolorowe
Ciszę zapisać w pamiętniku

Nie baw się synku okrętami
Bo nie ma mórz
Nie baw się synku żołnierzami
Polegli już
Nie baw się światłem i nadzieją
Milczenia liść
Nie baw się więcej kulą ziemską
Nadchodzą sny
Nie baw się synku okrętami
Północny wiatr
Spadającymi planetami
Na suchy piach
Nie baw się światłem i nadzieją
Nadchodzi sen
Nie baw się więcej kulą ziemską
Zapomnij dzień

Jakie wymyślić słowa dla ciebie
Gdy wokół mgła
Jakie wymyślić znaki na niebie
I kto je zna

Płynie okręcik papierowy
Płyną różowe baloniki
Wymyślić noce kolorowe
Ciszę zapisać w pamiętniku

Nie baw się synku okrętami...

sł. Ewa Lipska

K.K.Baczyński

Żal


Pościnano drzewa światowidom,
ścięto głowy buntom dziecięcym,
bo nie przyjdą anioły z ptasich puchów, nie przyjdą.
Oto nóż szafotów do chleba. Cóż więcej?

Zatroskane madonny mdleją;
jakbyś podniósł ziemi upiorną powiekę,
więc żal mi, żal, bo świat to żal
za utraconym człowiekiem.

Autor: bekas


3.09.04 (północ)

kładziemy się spać świadomi
że już dzieci zasnęły snem wiecznym
i nie wrócą ze szkoły do domu
odprawione na cmentarzu

Szukaliśmy nerwowo w atlasie
Czy daleko
Dziś wszędzie blisko
Nad niejednym miastem cień swój kładzie
czarne słońce zwane nienawiścią

Gdy imperium kontratakuje –
świszczą kule
mylą się mieszają
kata z ofiarą

Rozpoznanie dzieci
przychodzi im z trudem
a może po prostu nie wierzą
w przyszłość wspaniałą
kruchą jak ludzkie ciało


4.09.04 (nad ranem)

przyjechał prezydent
witają go trupy dzieci
wymachujących radośnie chorągiewkami

Spóźniłeś się o jakieś trzy dni
Wiemy Peryferia nie zachęcają
do wizyt

Byłem zajęty ważnymi problemami

Rozumiemy

Ale do szkoły pan
niech nie idzie
Strieljajut
Rzucają granaty do piwnicy
gdzie terroryści są i zakładnicy


6.09.04 (okrągły dzień)

I doły przy dołach
i popi przy popach
na święto specnazu
brną – w deszcz – po wykrotach

bo jeszcze nie wiedzą
Bóg w żadnym wymiarze
pod żadnym imieniem
niewinnych nie karze

przekreśli rachuby
i podłość ujawni
Agentów ma za nic
czy tajni czy jawni

Deszcz bębni po trumnach
a trumny po sercach

Nie mówcie mi: "Bóg dał..."
Kto – stwierdźcie – odebrał


7.09.04 (komunikat)

Nie będzie komisji
lecz dużo emisji
a szczątki w nieposzanowaniu

gdy państwo jest chore
zatrudni bandziora
on jeden załatwi mu trwanie

A po co im ślęczeć
a po co się męczyć
Wysokie spotwarzać im czyny

Monopol na prawdę
My mamy jak zawsze
Czas przyjdzie to ją ogłosimy


8.09.04 (podanie)

"Użyjemy wszystkich środków, aby
zlikwidować bazy terrorystów we
wszystkich rejonach świata..."
gen. Jurij Bugajewski – Armia (wciąż) czerwona

Jeśli założymy że dzieci w Biesłanie
nie były terrorystami ani nie zabiły się same
na złość rodzicom lub przy ich pomocy
a chęci można przemienić w działanie
takie oświadczenie panie generale
oznacza że zginie więcej
niewinnych cywili niż bandytów

Proporcja wynika z lekcji w biesłanie
trzydziestu do jednego
dlatego
proszę o wysłanie
jak najmniej żołnierzy

Może być pan sam
To praca godna heraklesa
albo i dziesięciu pogromów hydry

Pomijam już delikatną kwestię
naruszanie granic
czy zawoalowaną groźbę
nuklearnej rzezi


PS.

Na szczęście szaleństwa świata
wciąż tkwią w innych punktach


Ściszone przesłanie

Szaleństwa świata - to sprawa sumienia,
co zamiast wrastać w siebie wciąż się zmienia

I zagrzebane w tysiącach szczegółów
już nie pamięta własnych reguł

[ponury63]

Christi

Teraz nawet małe dzieci
wiedzą więcej niż starcy
pierwsza lekcja życia oparta o fakty
nauczyła je skuteczniej
niż od - wieczny do - wieczny
program kształcenia
jeśli chodzi o alibi to wszyscy je mamy
ci którzy stali na pierwszej linii
i ci oddzieleni szklanym kloszem

wszyscy
byli głodni czekali na obiad więc wyłączyłam
ale peryskop już zatopił się we mnie
i pilnie śledził każdy odruch normalności
wytykam sobie sentymentalizm gdy patrzę
na plastikowe butelki z wodą i suchy chleb

Smutny wiersz" - Wawiłow Danuta


Dzisiaj jestem smutna
jak ptak.
Dzisiaj jestem smutna
jak deszcz.
Leżę sobie w trawie
na wznak,
sama nie wiem, czemu
tak jest.

Promyk słońca zalśnił
i zgasł.
Trzmiel nade mną krąży
i gra.
Czy to moje włosy,
czy las?
Czy to śpiewa wilga,
czy ja?

Możesz sobie myśleć,
co chcesz,
ale nie zrozumiesz
i tak,
czemu jestem smutna
jak deszcz,
czemu jestem smutna
jak ptak ...

[tola]

By odczuć pełną wartość radości,
musisz mieć kogoś,
by się nią podzielić.
...a smutek? Smutek jest samowystarczalny.

[Renatka]

Jeżeli podzielisz się smutkiem z przyjacielem ,to masz pół smutku. Jeżeli podzielisz się radością , to masz dwie radości.

Poemat o Bogu i człowieku / fragment /
K.K. Baczyński ...

Pieśń o muzyku

Zbudził się Pan Bóg w pół w kołysaniu,
jakby na tratwie zielonych chmur,
w ciele, co było podobne graniu
multanek srebrnej piły gór.
Jednak w człowieku się zbudził i dłonią
wodził po skrzypcach, głaskał miłośnie
struny kwitnące białą jabłonią
wszechmożliwości otwartej na oścież.
Wtedy oparty o pejzaż lekki, o ramę,
w której rodził się śpiew,
widział: w powietrze napływa krew
i w kształty stygnie wiotkie i miękkie,
Potem ze skrzypiec otwartych ust
ciągnął się pochód roślin i form,
wyjeżdżał z trzaskiem wielki wóz
i lodem gwiazd po ziemi dął.
Rwały się kształty i w przestrzeń lały
jak kolorowe łodygi chwały.
Szły pochodami, aż nagle w lęku,
czy to spłoszone, czy mistrza ręką
w noc nie złożone. Kolumną cieni
jęły zawracać grzmotem po ziemi
i w skrzypce wypełzać, aż pękły z trzaskiem
i rozsadziły je krwią i blaskiem.
A potem stopy z żelaza lane
stawiały gryfy, konie, tytany,
na palcach wiotkich jakby z promieni,
którymi muzyk stworzył je z cieni.
I tak zdeptany został, a w chwale
szły urojone pochodów fale.


Epilog ...

Jest scena. Obok aniołowie grają
jak dwa obłoki opięte w mosiądz;
głowy znużone w skrzydła skłaniają,
grają bez głosu.
Pośrodku droga. Po niej powrócił
z ust pozbierany, z czynów wyrwany
Bóg, który w ludziach błądzący - ucichł
i znów bez ciała zawisł - nieznany.
Oto jest pieśń jak sen pod powieką
nalany trwogą -
tak Bóg cierpi w człowieku,
a człowiek w Bogu.

[tola]

Jan Twardowski

Z Ziemią krążymy


Z Ziemią krążymy wokół Słońca
jak drzewo morze głaz
jak bazalt czarny i spokojny
co najmniej milion lat

z wodą niebieską i zieloną
z głową nad śmiercią zamyśloną
z nie rozpoznanym a koniecznym
w miłości małym smutkiem serca

ze ścieżką którą odchodzimy
z listem wrzuconym po rozstaniu
zamiast na poczcie w skrzynkę szpaka
z miłością która przeszła obok
samotni razem i osobno

tylko jak z tobą dotąd nie wiem
drżę że zostajesz z tym cierpieniem
co krąży tylko wokół siebie

[smutna lidka]

Szymborska

"Podziękowanie"

Wiele zawdzięczam
tym, których nie kocham.

Ulgę, z jaką się godzę,
że bliżsi są komu innemu.

Radość, że nie ja jestem
wilkiem ich owieczek.

Pokój mi z nimi
i wolność mi z nimi,
a tego miłość ani dać mi nie może,
ani brać nie potrafi.

Nie czekam na nich
od okna do drzwi.
Cierpliwa
prawie jak słoneczny zegar,
rozumiem,
czego miłość nie rozumie,
wybaczam,
czego miłość nie wybaczyłaby nigdy.

Od spotkania do listu
nie wieczność upływa,
ale po prostu kilka dni albo tygodni.

Podróże z nimi zawsze są udane,
koncerty wysłuchane,
katedry zwiedzone,
krajobrazy wyraźne.

A kiedy nas rozdziela
siedem gór i rzek,
są to góry i rzeki
dobrze znane z mapy.

Ich jest zasługą,
jeżeli żyję w trzech wymiarach,
w przestrzeni nielirycznej i nieretorycznej,
z prawdziwym, bo ruchomym horyzontem.

Sami nie wiedzą,
ile niosą w rękach pustych.

"Nic im nie jestem winna" -
powiedziałaby miłość
na ten otwarty temat.

dziękuje za ten wiersz ... Lidko



Paweł Osuch - ŻĄDANIE SERCA

piosenke można wysłuchać tu:
http://www.muzyka.osuch.com.pl/muzyka.html

Ja nie będę strzelał
Bo ja pokoju chcę
Ja nie będę strzelał
Tego nie chce serce me
Ja pragnę miłości
Bo ja kochać chcę
Ja pragnę miłości
Tego pragnie serce me

Ref.
Zawołajmy wszyscy razem
Zażądajmy wszyscy wraz
Może ktoś wysłucha nas

Ja wołam o prawa
Bo ja sprawiedliwości chcę
Ja wołam o prawa
To woła serce me
Ja żądam wolności
Bo ja swobody chcę
Ja żądam wolności
To żąda serce me

Zawołajmy wszyscy razem
Zażądajmy wszyscy wraz
Może ktoś wysłucha nas ...

(Czas na mnie)
Różewicz Tadeusz


Czas na mnie
czas nagli
co ze sobą zabrać
na tamten brzeg

nic

więc to już
wszystko
mamo

tak synku
to już wszystko

a więc to tylko tyle

tylko tyle

więc to jest całe życie

tak całe życie

[smutna lidka]

Wojaczek

Dotknąć...

Dotknąć deszczu, by stwierdzić, że pada
Nie deszcz, tylko pył z Księżyca spada

Dotknąć ściany, by stwierdzić, że mur
Nie jest ścianą, lecz kurtyną z chmur

Ugryźć kromkę, by stwierdzić, że żyto
Zjadły szczury i piekarz też zginął

Łyknąć wody, by stwierdzić, że studnia
Wyschła oraz wszystkie inne źródła

Wyrzec słowo, by stwierdzić, że głos
Jest krzykiem i nikogo to nie obchodzi

[smutna lidka]

Zbigniew Herbert

* * *

Zasypiamy na słowach
budzimy się w słowach

czasem są to łagodne
proste rzeczowniki
las albo okręt

odrywają się od nas
las odchodzi szybko
za linię horyzontu

okręt odpływa
bez śladu i przyczyny

niebezpieczne są słowa
które wypadły z całości
urywki zdań sentencji
początki refrenu
zapomnianego hymnu

„zbawieni będą ci którzy...”
„pamiętaj abyś...”
lub „jak”
drobna i kłująca szpilka
co spajała
najpiękniejszą zgubioną metaforę świata

trzeba śnić cierpliwie
w nadziei że treść się dopełni
że brakujące słowa
wejdą w kalekie zdania
i pewność na która czekamy
zarzuci kotwicę

[smutna lidka]

gdyby to nie bylo calkiem jasne ... :
powyższy post to po prostu "przepraszam"

"przepraszam" dla kogoś wyjątkowego

strach to napisać, ale chyba jednak

najważniejszego




Przepraszam.