Pokażcie gęby... swoich zwierzaków!

Uznania dla matki za odwagę przytulania

Nie rozumiem... odwagę?
Zamożny jest taki... plusiowy!

[monka]

Matka
Tu chodzi chyba o Twoje wieeelkie serce nie każdy chce mieć stworzonko po przejściach.
Ja też mam kundelka który przybłąkał się do mojej babci, sznurek miał aż wrośnięty w szyję. Cierpiał na początku ale teraz jest ok. Ta wdzięczność i oddanie w jego oczach jest powalająca.
Jak nauczę się wstawiać zdjęcia to zamieszcze jego fotkę.
Matka jesteś wielka!!!

[RS]

,

[Jolka]

mag, jeszcze raz bardzo Ci dziękuję za pomoc w umieszczeniu zdjęć. Moje zwierzaki to też przybłędy. Inspektor jest z nami od lipca 2003, brał czynny udział w budowie domu, stąd imię. Bera jest od lipca tego roku. Obydwa są kochane. A najlepszu ubaw mamy jak uprawiają zapasy. Inspektor rzuca się Berze do gardła jak rasowy brytan, zresztą on chyba ma coś z psa, przychodzi na gwizdanie. Bera jak chce unieszkodliwić kocura to odwraca się do niego tyłem i po prostu siada na nim.

[ara]

Wszystkie ukazujące się tu pyski są przeee-piękne i fajnie że je przedstawiacie !!

matka- wręczam (zaocznie ) wianuszek stokrotek na okoliczność chwalebnej opieki na Twoimi pupilami . Bardzo mi zaimponowałaś.

JoShi, pogłaskałam przez szybę (monitora ) Twojego gekonka.
Hmm.., nie mogę powiedzieć, żeby spłynął na mnie czar absolutnego bezpieczeństwa. Jutro ponowię próbę
(JoShi napisz mi ,proszę , poza tematem, gdzie są te Twoje DĘBE WLK ?{pomyłka ?? -coś nie mi tu nie gra w nazwie}
pozdrawiam

Matka
Tu chodzi chyba o Twoje wieeelkie serce nie każdy chce mieć stworzonko po przejściach.
Ja też mam kundelka który przybłąkał się do mojej babci, sznurek miał aż wrośnięty w szyję. Cierpiał na początku ale teraz jest ok. Ta wdzięczność i oddanie w jego oczach jest powalająca.
Jak nauczę się wstawiać zdjęcia to zamieszcze jego fotkę.
Matka jesteś wielka!!!

Dzięki!
Brynia znalazł mój Misiek pewnego deszczowego, listopadowego popołudnia, chorego, leżącego na trawniku. Widział go kilka dni wcześniej i powiedział przy obiedzie, wiesz, tam przy Długiej leży taki duży pies, chyba jest chory, biedny bardzo... Drugi raz nie musiał mi powtarzać i w ten sposób Brynio zastąpił naszą ukochaną suczkę owczarka niemieckiego, którą niestety parę miesięcy wcześniej musieliśmy uśpić.
Z Zamożnym była historia bardziej malownicza. Podczas powrotu z wakacji na Mazurach (w aucie teść, teściowa, syn, dwa jamniki no i ja) , pod Płockiem zobaczyłam coś czarnego, bardzo wystraszonego, z wielkimi uszami, latającego po szosie (Płock-Olsztyn!) w tę i z powrotem. Tiry hamują, każdy trąbi, omija, dwóch stoi na poboczu i się cieszy! Nie mogłam się nie zatrzymać! No i zaczęła się "zabawa"! Ja z synem w jedną, pies tuż przed wielkim Tirem w drugą stronę! Trwało to z pól godziny, a teściowie po tym, jak widzieli swą synową z wnukiem latajacych między rozpędzonymi tirami w pogoni za psem, nie mogą mi takiej lekkomyślności darowac do tej pory! Ale koniec końców Zamożny znalazł u nas swój ostatni azyl. Po cichu powiem, że jest moim ulubieńcem!
Podobnych historii przeżyłam sporo, ale udało mi się dla ich bohaterów znaleźc dobry dom.
Pozdrawiam

monka, dzięki dokładnie oddałaś sens mojej wypowiedzi.
A matka pewnie tylko tak ze skromności zażartowała.
Pewnie i ja muszę zmienić jeszcze coś w zakodowanych peryferiach swojej świadomości.

Sorry, może rzeczywiście źle zrozumiałam sens twojego postu, ale wiesz, nie rozpatruję tych rzeczy pod kątem odwagi, jakoś mi to do głowy nie przychodzi, u mnie jest to bardzo silny impuls - trzeba coś zrobić, pomóc! I najczęściej robię, ku rozpaczy mojej drugiej połowy! Ale muszę dodać, że czesto mnie wspiera w moich działaniach.
Pozdrówki!

matka- wręczam (zaocznie ) wianuszek stokrotek na okoliczność chwalebnej opieki na Twoimi pupilami . Bardzo mi zaimponowałaś.

Bardzo Wam dziękuję za słowa uznania! To pokrzepiajace, zwłaszcza wtedy, kiedy patrzą na ciebie z politowaniem albo jak na "nie tego"... wiecie!

[_bogus_]

Poniżej małe zdjęcia. Jak na nie kliknąć to można obejrzeć powiększenie



Pozdrawiam

[Maluszek]

Kochani piękne macie stworzonka

matka - wielkie masz serducho

[JoShi]

bogus Strasznie mi sie ten rudzielec podoba

[_bogus_]

bogus Strasznie mi sie ten rudzielec podoba

Przekażę mu (a właściwie jej)

Na poważnie - obydwie dziewczynki ze schroniska. "Rudzielec" to jest tak naprawdę kotem syberyjskim. Prawdopodobnie przyjechał z Rozji "na handel". Z tego co wiem mieszkał co najmniej rok na Dworcu Centralnym w Warszawie. Do schroniska trafiłł już bez ogona Jak Punia ten ogon straciła i co ważniejsze - jak to przeżyła (akurat syberyjskie mają bardzo gruby ogon) - nie wiem. Ale bardzo była nieufna jak do nas trafiła. Pierwsze dwa dni to spędziła schowana za sedesem. Po kilku latach już jest dobrze - ale na ręce daje się brać jedynie żonie.

Natomiast ten szary dachowiec to jest przylepa jakich mało

Twoje zwieżaczki są przednie. Bardzo mi się podoba ten wąż. I gekonki - oczywiście

Pozdrawiam

[JoShi]

Joshi pięknego masz kotka, pokaż jego jakieś inne ujęcie co by aby był w całości.

Udalo mi sie sfocic moja Funie tak aby byla w calosci i to z calkiem madnej pozie. Tylko troche oswietlenie bylo nieteges, wiec kolorki troche przeklamane. Niniejszym podnosze watek



no i jeszcze zdjecie mojego Frytka czyli gekona kraglopalcego, ktory mieszka w mojej pracowni. Skubany siedzi na swojej ulubionej kryjowce i sadzi, ze go nie widac

[Maluszek]

JoShi - ale ten Frytek fajny

[RS]

,

Zaglądam tu i widzę, że całkiem niczego sobie albumik tworzycie!
Wasze futrzaki (i nie tylko) są śliczne!
Cieszy mnie, że lubicie towarzystwo zwierzątek wszelakich.
To jest bardzo budujące!
Pozdrawiam.

[JoShi]

Cieszy mnie, że lubicie towarzystwo zwierzątek wszelakich.

W dziecinstwie ogromne wrazenie wywarla na mnie ksiazka pod tytulem Najmilsi (chyba sie nie pomylilam) wlasnie o zwierzetach wsrod ludzi. Chyba nadal jestem pod wplywem tej ksiazki

[Pyza1]

Witam, to jest nasza suczka Liana, Rhodesian Ridgeback






Qba

[ewusia]

przestawiam Wam Sonię - sznaucera olbrzyma po przyjściach. Wykupiliśmy ją jak miała około 0,5 roku ( ówcześni właściciele nie wiedzieli ile ma miesięcy, określił to weterynarz), skazę białkową, grzybicę skóry, przerażenie i strach w oczach. Zaprzyjaźniony Lekarz jak ją zobaczył zadał tylko jedno pytanie: a co to za rasa ma być? Po tym okresie do dzisiaj został w niej strach przed wyjściem z domu - dobrze że mamy duży ogród - i nieufność do wszystkiego co obce.

[Anna Wiśniewska]

To Kora. Owczarek niemiecki.
Moje ulubione jej zdjęcie, jak była malutka:



A to Rudek. Łobuz i zakapior. Ale jaki kochany

[/list]