Najprostszym rozwiązaniem jest taki podział płatwi na krótsze odcinki, by połączenia pojedynczych belek wypadły nad słupami. Trzeba jedynie ich stykające się ze sobą końce połączyć nakładkami z blachy.
Ten wariant jest łatwy do zrealizowania, ma jednak ten minus, że ciągłą płatew zamieniliśmy na kilka swobodnie podpartych belek, a przez to ma ona mniejszą nośność niż wtedy, gdyby była jedną belką, podpartą co 3-4 m słupami. By zachować jej projektowaną nośność, powinniśmy zastosować większe przekroje belek niż te, które były przewidziane w projekcie dachu (chyba że konstruktor od razu przewidział taki właśnie sposób wykonania płatwi).