Sudecka zagroda- spełnianie marzeń

[Orzech123]

Dzień dobry wszystkim

No i dzieje się- choć pewnie jakby mi ktoś powiedział w którym roku dopiero założę dziennik będąc czytelnikiem forum od X lat to pewnie bym nie uwierzyła, że to TYLE potrwa . Ale jak to mówią co nas nie zabije... Dzięki temu, że było dużo czasu na przemyślenia pewne decyzje podjęły się właściwie same. Dla przykładu- odechciało nam się remontowania starej chałupy. Mieliśmy poligon doświadczalny i już wiemy, że to wyzwanie. Zwłaszcza dla perfekcjonistów (sama do nich nie należę, ale jakby się ktoś taki trafił, to może podziała jako ostrzeżenie ) bo jest masa rzeczy, których się albo zmienić nie da, nie opłaca się, albo - najgorszy wariant- jak już jest, to niech zostanie. Tak więc zagroda będzie budowana od podstaw. Sentyment do starych, często pięknych i niepowtarzalnych budynków pozostał, serducho boli gdy się widzi jak się sypia, jednak- nie jest to zabawa dla nas. Ukłon w stronę tego sentymentu to tradycyjny układ- budynek mieszkalny i gospodarczy (garaż i graciarnia, wiadomo ) równolegle ustawione kalenicami, z zwykłym podwórkiem. I to właściwie tyle. Bo styl rustykalny też już przerabialiśmy i też już dziękujemy, chcemy tym razem czegoś innego
No to jak nowe- to działka musi być. Działek dostatek, tylko pytanie- gdzie i za ile. Gdzie- Sudety- bo to nasze wieloletnie marzenie które teraz ma nieśmiałe szanse na realizacje, za ile- do 100 tyś. Najlepiej Kotlina Jeleniogórska, najlepiej nam znana i lubiana. Przeczesywanie Internetu trwało dłuższy czas, ceny tylko rosły. Czasem trafiła się jakaś oferta w naszym budżecie, ale albo to była wtopa murowana (teren zalewowy rzeki Bóbr- było to widać w koniecznym pozwoleniu od urzędów "wodnych"), albo jakaś farsa- malutki skrawek ziemi z drutami przez środek (przynajmniej nie trzeba było wierzyć na słowo, że prąd jest ). Za 200 tyś można było mieć piękny kawał ziemi z widokiem na Karkonosze (och, jeszcze mnie ściska, jak sobie przypomnę...), ale to niestety nie wchodziło w grę (jeszcze te media gdzieś tam ciągnięte z dołu...). Okolice Wałbrzycha - tylko Góry Sowie są nam bliskie, w sumie fajnie, bo dobry dojazd, byliśmy nawet coś oglądać, ale widać było, że zanim tam coś powstanie to minie sporo czasu- łąka na zboczu, a na łące nic poza planami "ale za to zwiedzać cudo będzie cały świat". Tu się nasze różnice charakterów ujawniły- ja piałam z zachwytu nad każdym dzikim ugorem z widokiem na najlichszy pagórek, mąż życzył sobie cywilizacji. Więc się dogadaliśmy- ja ustąpiłam z mojej wizji mieszkania na odludziu, mąż pogodził się z tym, ze płasko nie będzie i drogi dojazdowej jakiejś super pewnie nie będzie (czemu? no bo widok miał być obowiązkowo, a widok jest z góry ), ale media (zwłaszcza internet- praca zdalna) będą do ogarnięcia bez problemu. Skoro idziemy ta drogą- chciałam, aby był wodociąg, nie studnia. Takie minimum- widok, nie odludzie, prąd i woda w drodze postawiły poprzeczkę jeszcze wyżej i trzeba było przenieść się w jeszcze inne rejony. Kotlina Kłodzka okazała się dla nas łaskawsza- z dwóch sensownych działek wybraliśmy taką, która do miasta ma już naprawdę blisko, ale to wybór jednak praktyczny (tak sobie mówię, drzemie we mnie serce prawdziwego trapera , ale do lekarza to nie lubię daleko jeździć). Wybór podyktowany tez naszymi przyzwyczajeniami- mieszkamy teraz kilka kilometrów od niedużego miasta, zawsze wiedziałam- jak zakupy to trzeba jechać autem, ale już taka podstawówka, przedszkole- były na miejscu, a i każda wyprawa do miasta była wyprawą tylko z nazwy- parę kilometrów i już centrum. Szansa na aklimatyzację w całkiem nowym środowisku wzrasta