Stary dom rodziców a nowy, własny

[Mareks77]

Mąż powiedział, że nie odcięłam do końca pępowiny. I że inny facet to dawno albo wyprowadził się sam lub z nami lub złożył papiery rozwodowe. Przyznałam mu rację. Jednak cieszę się, że przynajmniej on trzeźwo patrzy na to wszystko. Bo o ile ja bym przecierpiała tą całą sytuację, to on nie chce takiego życia dla siebie i naszych dzieci. Nigdy, ale to nigdy nie pozwoliłabym moim dzieciom mieszkać tak jak teraz, na jednym podwórku ze swoim czy obcym. Płot daje święty spokój.

Mąż ma rację.

Siostra wybudowała swój, więc ja uznałam, że zostanę z nimi i im pomogę na stare lata.

Musisz zrozumieć ze czym innym jest pomoc zniedołężniałym rodzicom na stare lata a czym innym jest robienie w domu za sprzątaczkę, kucharkę, ogrodnika taksówkę itp.
Siostra prawdopodobnie poszła po mamie i ma charakter Samicy ALFA.
Dopóki wykonujesz jej prośby jest OK ale jak odmówisz mając w tym czasie swoje sprawy to następuje obraza majestatu i wręcz jest zdziwiona jak to tak ?

Skądś ja to znam.

Piszesz że Ty jeszcze przecierpiała byś tą sytuację. Musisz zmienić nastawienie bo we własnym rodzinnym domu nie możesz być cały czas służącą, tą zagryzającą zęby i chowającą głowę w piasek.

Jeśli rodzice nie pojmują że zostając w domu poświęciłaś swoje marzenia i małżeństwo dla nich, to prawdopodobnie uważają że poszłaś na łatwiznę bo nie musiałaś budować dorabiać się tylko osiadłaś na gotowym.

Jeśli macie odłożone środki na SSZ to nie ma co się oglądać bo wasze szczęście jest na wyciągnięcie ręki.
Ty ze swojej strony musisz tylko pozwolić mężowi aby was wyrwał z tej niewoli.

Czas na pomoc rodzicom jeszcze przyjdzie.

[lexi03]

Musisz zrozumieć ze czym innym jest pomoc zniedołężniałym rodzicom na stare lata a czym innym jest robienie w domu za sprzątaczkę, kucharkę, ogrodnika taksówkę itp.
Siostra prawdopodobnie poszła po mamie i ma charakter Samicy ALFA.
Dopóki wykonujesz jej prośby jest OK ale jak odmówisz mając w tym czasie swoje sprawy to następuje obraza majestatu i wręcz jest zdziwiona jak to tak ?

Oj pamiętam sytuację, gdy brałam siostrę z młodą i jechałyśmy razem do przedszkola i pewnego dnia już grubo po 8 a one nie wychodzą, to pojechałam sama. Myślałam że mnie swoją złością zabije. A nieraz zdarzało się tak, że jak idiotka czekałam w samochodzie 10 minut a ona łaskawie nie wyszła czy choćby napisała smsa, że mała nie idzie. Musiałam iść, zadzwonić do drzwi i łaskawie powiedziała, ze dzisiaj nie jadą.
No ale ja nie mogłam być wkurzona, bo "cóż takiego się stało"/


Jeśli rodzice nie pojmują że zostając w domu poświęciłaś swoje marzenia i małżeństwo dla nich, to prawdopodobnie uważają że poszłaś na łatwiznę bo nie musiałaś budować dorabiać się tylko osiadłaś na gotowym.

Teraz uważają, że oni rozdają karty. Zresztą kiedyś mama powiedziała mojemu mężowi, "żebym nie podskakiwała"

Jeśli macie odłożone środki na SSZ to nie ma co się oglądać bo wasze szczęście jest na wyciągnięcie ręki.
Ty ze swojej strony musisz tylko pozwolić mężowi aby was wyrwał z tej niewoli.

Czas na pomoc rodzicom jeszcze przyjdzie.[/QUOTE]

Brutalnie napisane- niewoli- ale źle się czuję w tym domu.