Łezka
09-11-2003, 17:53
Pomieszczenie kotłowni olejowych
Kotły olejowe, o łącznej zainstalowanej mocy znamionowej powyżej 50 kW, mogą być ustawione tylko w pomieszczeniach kotłowni, specjalnie wydzielonych do tego celu, usytuowanych w piwnicach lub przyziemiu. Pomieszczenia kotłowni mogą znajdować się powyżej przyziemia, o ile zainstalowane kotły mają zabezpieczenia przed wpływem spalin. Kotłów nie należy zestawiać ze sobą, a minimalna odległość między kotłami nie może być mniejsza niż 0,5 m. Odległość pomiędzy przednią częścią kotła a przeciwległą ścianą powinna zapewniać swobodny dostęp do palników i możliwość czyszczenia kotła. Nie powinna być ona jednak mniejsza niż 2,0 m. Kotły należy ustawiać na fundamencie wystającym co najmniej 5 cm ponad poziom podłogi. Kotłownia nie może być bezpośrednio połączona z pomieszczeniami, w których mogą przebywać ludzie, z wyjątkiem pomieszczeń dla obsługi. W celu optymalnego rozprowadzenia ciepła kotłownia powinna być zlokalizowana centralnie. Pomieszczenia kotłowni powinny mieć wysokość w świetle konstrukcji nie mniejszą niż 2,2 m oraz mieć oświetlenie naturalne i sztuczne. Powierzchnia okien nie powinna być mniejsza niż 1/15 powierzchni podłogi.
Komin
Kominy powinny być usytuowane zgodnie z przepisami budowlanymi i zaleceniami kominiarskimi. Komin należy umieszczać jak najbliżej kotłów, w najwyższej części budynku przy ścianach wewnętrznych (wnętrze o stałym przekroju powinno być szczelne i gładkie). Dopuszcza się kominy dobudowane do ścian zewnętrznych i wolnostojące. Zaleca się, aby odległość od najdalej położonego kotła do komina nie była większa niż 0,5 jego wysokości. Wymiary komina - wysokość i przekrój - muszą być dobrane do mocy kotła, ilości spalin i uzgodnione z producentem urządzeń. Minimalna wysokość komina ponad kalenicą wynosi 0,4 m. Ze względu na niską temperaturę spalin, kominy należy wykonywać z materiałów odpornych na korozję powodowaną przez działanie kwaśnego kondensatu. Najczęściej stosowane są kominy ze stali nierdzewnej kwasoodpornej lub kominy ceramiczne z rur szamotowych, rzadziej ze specjalnego szkła żaroodpornego. Wewnętrzna średnica wkładu kominowego nie powinna być mniejsza niż średnica wylotu spalin z kotła. Należy również pamiętać o dopływie powietrza zewnętrznego, by zapewnić prawidłowy proces spalania oraz wentylację.
Droga ewakuacyjna
Drogi ewakuacyjne z kotłowni powinny odpowiadać wymaganiom technicznym. Zaleca się, aby pomieszczenia kotłowni, w których zainstalowane są kotły o łącznej wydajności powyżej 350 kW miały dwa, najlepiej przeciwlegle położone, wyjścia ewakuacyjne. Co najmniej jedno z nich musi prowadzić na zewnątrz, drugie może wychodzić na korytarz lub klatkę schodową, jeśli pomieszczenia te spełniają warunki stawiane drogom ewakuacyjnym. Drzwi i luki powinny: otwierać się zgodnie z kierunkiem drogi ewakuacyjnej, być wyposażone w samo zamykacze oraz mieć szerokość w świetle wynoszącą minimum 90 cm. Pomieszczenie kotłowni powinno tworzyć wydzieloną strefę pożarową. Odporność ogniową elementów konstrukcyjnych budynku, otaczających pomieszczenie kotłowni (ścian, słupów i stropów oraz drzwi) należy ustalić zgodnie z wymaganiami warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki. Ściany i stropyŚciany i stropy wydzielające pomieszczenie kotłowni zlokalizowanej w budynku mieszkalnym lub użyteczności publicznej, w której zamontowane są kotły o wydajności powyżej 50 kW, powinny mieć odporność ogniową co najmniej 60 minut, a zamknięcia otworów w ścianach i stropach co najmniej 30 minut. W budynkach wysokościowych wymagania te zaostrzono odpowiednio do 120 i 60 minut. Podłoga powinna być wykonana z materiałów nienasiąkliwych oraz niepalnych (na przykład lastriko, terakota lub beton) i pomalowana odpowiednimi impregnatami olejoodpornymi i wodoszczelnymi.
Wentylacja
Pomieszczenie kotłowni powinno mieć wentylację, umożliwiającą napływ oraz wywiew powietrza. Napływ powietrza czerpanego z zewnątrz powinien się odbywać przez co najmniej jedno urządzenie. Kotłownia powinna mieć kanały nawiewne umieszczone w przegrodzie zewnętrznej, przy czym dolna ich krawędź powinna być umieszczona nie wyżej niż 30 cm ponad poziomem podłogi. Powierzchnia otworów i kanałów nawiewnych powinna wynosić co najmniej 5 cm2 na każdy kilowat nominalnej mocy cieplnej kotłów, nie mniej jednak niż 300 cm2. Kanały i otwory nawiewne powinny być niezamykane. Otwory czerpalne położone w pobliżu ruchliwych ulic o dużej emisji spalin samochodowych i kurzu, należy usytuować nie niżej niż 1,8 m od poziomu jezdni. Kotłownia powinna mieć niezamykane kanały i otwory wywiewne, umieszczone możliwie blisko stropu. Powierzchnia otworów wywiewnych powinna być równa co najmniej połowie powierzchni otworów nawiewnych, nie mniejsza jednak niż 200 cm2. Otwory przez które wywiewane jest powietrze należy lokalizować w strefie podsufitowej dla gazów lżejszych od powietrza, a dla gazów i par cięższych - w strefie przypodłogowej. Przewody wentylacyjne w kotłowni powinny mieć ognioodporność ścianek minimum 60 minut i zabezpieczać przed przedostaniem się ognia do innych pomieszczeń.
Magazyn opału
Magazynowanie w budynku więcej niż 5000 dm3 oleju opałowego możliwe jest tylko w wydzielonym i przystosowanym do tego celu pomieszczeniu. Magazyn opału powinien być wydzieloną strefą pożarową i być oddzielony od sąsiednich pomieszczeń przegrodami budowlanymi o odporności ogniowej co najmniej 240 minut dla ścian i stropów oraz 120 minut dla zamknięć otworów. Drzwi muszą otwierać się na zewnątrz i mieć odporność ogniową co najmniej 60 minut. W razie awarii, pomieszczenie magazynowe musi przejąć i zatrzymać, w przestrzeni lub wannie wychwytującej, 2/3 objętości oleju wyciekającego z baterii zbiorników, a w przypadku jednego zbiornika - całej objętości magazynowej cieczy. Przestrzeń wychwytującą może stanowić całe pomieszczenie magazynowe, jeżeli progi w drzwiach są dostatecznie wysokie i nieprzesiąkliwe dla oleju opałowego. Wannę wychwytującą można też uzyskać poprzez zastosowanie zbiornika dwu płaszczowego. Pomieszczenie magazynu powinno mieć sprawną wentylację, zapewniającą 2-4 wymian powietrza na godzinę. Magazyn oleju opałowegoJednym z problemów pojawiających się przy budowie kotłowni olejowej jest zmagazynowanie niezbędnej ilości oleju opałowego. Magazyn oleju opałowego musi spełniać szereg wymagań związanych z ochroną środowiska , wymogami BHP i przepisami ppoż. W zależności od lokalizacji zbiorników występują:zbiorniki naziemne, zbiorniki podziemne,
zbiorniki w pomieszczeniu magazynowym.
W przypadku zbiorników naziemnych i podziemnych, ich lokalizację określają odrębne przepisy. Podają one ich lokalizację w stosunku do budynków, sieci elektrycznej, gazociągów, torów kolejowych itp. Zbiorniki winny być zabezpieczone przed wydostaniem się oleju do gruntu oraz wyposażone w urządzenia umożliwiające okresową kontrolę stanu szczelności. Z uwagi na parafinowanie oleju w niskich temperaturach, zbiorniki podziemne i naziemne powinny posiadać urządzenia umożliwiające utrzymanie dodatnich temperatur oleju (ok. 5-6 st. C). Najczęściej stosowanym rozwiązaniem składowania oleju są zbiorniki zlokalizowane w pomieszczeniach magazynowych. W pomieszczeniach tych dopuszcza się składowanie oleju wyłącznie w bezciśnieniowych zbiornikach lub bateriach takich zbiorników. Powinny być wyposażone w układ napełniania, odpowietrzania i czerpania paliwa. Pomieszczenia magazynowe muszą spełniać wymagania określone w przepisach rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 19.12.1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. W przypadku składowania w budynku więcej niż 5000 litrów oleju opałowego konieczne jest wydzielenie pomieszczenia, które nie może być wykorzystywane do innych celów. Przepisy Ochrony Środowiska narzucają wymóg trzymania zbiorników w przestrzeni lub wannie, zajmując 2/3 objętości zbiorników. Przestrzeń może stanowić całe pomieszczenie magazynowe jeśli progi w drzwiach są dostatecznie wysokie, a podłoże odporne jest na przesiąkanie oleju. Wanna może być wykonana z blachy stalowej lub innego materiału olejoodpornego. W przypadku zbiorników dwu płaszczowych przyjmuje się, że płaszcz zewnętrzny zbiornika pełni rolę wanny wychwytującej i nie jest wymagane wykonywanie dodatkowych zabezpieczeń.Na podstawie zarządzenia Komendanta Głównego Straży Pożarnej pomieszczenia służące do magazynowania oleju opałowego zalicza się do III kategorii niebezpieczeństwa pożarowego. W związku z tym powinny one stanowić wydzieloną strefę pożarową i oddzielone być od innych pomieszczeń przegrodami budowlanymi o odpowiedniej odporności ogniowej.
Zbiorniki polietylenowe
Oferowane na naszym rynku zbiorniki wykonane są z polietylenu wielkocząsteczkowego. Wyposażone są w gwintowane króćce umożliwiające łatwe i szczelne połączenia z systemem ssania, napełniania i odpowietrzania. Układ taki umożliwia odpowietrzenie, napowietrzenie, możliwość zabezpieczenia przepełnieniem oraz automatyczne wyrównanie poziomu oleju w zbiornikach. Konstrukcja zbiorników umożliwia łączenie ich w bloki i baterie, co pozwala na uzyskanie prawie dowolnej wielkości zapasu oleju w każdym rodzaju pomieszczenia. Wymiary zbiorników są tak dobrane, aby pozwolić na ich umieszczenie w trudno dostępnych pomieszczeniach. Chodzi tu głównie o wąskie klatki schodowe, drzwi, włazy itp. Zbiorniki polietylenowe są odporne na korozję i działanie agresywnych czynników. Nie wymagają więc konserwacji.
Poradnik inwestora www.systemgaz.republika.pl/poradnik.htm
Kotły olejowe, o łącznej zainstalowanej mocy znamionowej powyżej 50 kW, mogą być ustawione tylko w pomieszczeniach kotłowni, specjalnie wydzielonych do tego celu, usytuowanych w piwnicach lub przyziemiu. Pomieszczenia kotłowni mogą znajdować się powyżej przyziemia, o ile zainstalowane kotły mają zabezpieczenia przed wpływem spalin. Kotłów nie należy zestawiać ze sobą, a minimalna odległość między kotłami nie może być mniejsza niż 0,5 m. Odległość pomiędzy przednią częścią kotła a przeciwległą ścianą powinna zapewniać swobodny dostęp do palników i możliwość czyszczenia kotła. Nie powinna być ona jednak mniejsza niż 2,0 m. Kotły należy ustawiać na fundamencie wystającym co najmniej 5 cm ponad poziom podłogi. Kotłownia nie może być bezpośrednio połączona z pomieszczeniami, w których mogą przebywać ludzie, z wyjątkiem pomieszczeń dla obsługi. W celu optymalnego rozprowadzenia ciepła kotłownia powinna być zlokalizowana centralnie. Pomieszczenia kotłowni powinny mieć wysokość w świetle konstrukcji nie mniejszą niż 2,2 m oraz mieć oświetlenie naturalne i sztuczne. Powierzchnia okien nie powinna być mniejsza niż 1/15 powierzchni podłogi.
Komin
Kominy powinny być usytuowane zgodnie z przepisami budowlanymi i zaleceniami kominiarskimi. Komin należy umieszczać jak najbliżej kotłów, w najwyższej części budynku przy ścianach wewnętrznych (wnętrze o stałym przekroju powinno być szczelne i gładkie). Dopuszcza się kominy dobudowane do ścian zewnętrznych i wolnostojące. Zaleca się, aby odległość od najdalej położonego kotła do komina nie była większa niż 0,5 jego wysokości. Wymiary komina - wysokość i przekrój - muszą być dobrane do mocy kotła, ilości spalin i uzgodnione z producentem urządzeń. Minimalna wysokość komina ponad kalenicą wynosi 0,4 m. Ze względu na niską temperaturę spalin, kominy należy wykonywać z materiałów odpornych na korozję powodowaną przez działanie kwaśnego kondensatu. Najczęściej stosowane są kominy ze stali nierdzewnej kwasoodpornej lub kominy ceramiczne z rur szamotowych, rzadziej ze specjalnego szkła żaroodpornego. Wewnętrzna średnica wkładu kominowego nie powinna być mniejsza niż średnica wylotu spalin z kotła. Należy również pamiętać o dopływie powietrza zewnętrznego, by zapewnić prawidłowy proces spalania oraz wentylację.
Droga ewakuacyjna
Drogi ewakuacyjne z kotłowni powinny odpowiadać wymaganiom technicznym. Zaleca się, aby pomieszczenia kotłowni, w których zainstalowane są kotły o łącznej wydajności powyżej 350 kW miały dwa, najlepiej przeciwlegle położone, wyjścia ewakuacyjne. Co najmniej jedno z nich musi prowadzić na zewnątrz, drugie może wychodzić na korytarz lub klatkę schodową, jeśli pomieszczenia te spełniają warunki stawiane drogom ewakuacyjnym. Drzwi i luki powinny: otwierać się zgodnie z kierunkiem drogi ewakuacyjnej, być wyposażone w samo zamykacze oraz mieć szerokość w świetle wynoszącą minimum 90 cm. Pomieszczenie kotłowni powinno tworzyć wydzieloną strefę pożarową. Odporność ogniową elementów konstrukcyjnych budynku, otaczających pomieszczenie kotłowni (ścian, słupów i stropów oraz drzwi) należy ustalić zgodnie z wymaganiami warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki. Ściany i stropyŚciany i stropy wydzielające pomieszczenie kotłowni zlokalizowanej w budynku mieszkalnym lub użyteczności publicznej, w której zamontowane są kotły o wydajności powyżej 50 kW, powinny mieć odporność ogniową co najmniej 60 minut, a zamknięcia otworów w ścianach i stropach co najmniej 30 minut. W budynkach wysokościowych wymagania te zaostrzono odpowiednio do 120 i 60 minut. Podłoga powinna być wykonana z materiałów nienasiąkliwych oraz niepalnych (na przykład lastriko, terakota lub beton) i pomalowana odpowiednimi impregnatami olejoodpornymi i wodoszczelnymi.
Wentylacja
Pomieszczenie kotłowni powinno mieć wentylację, umożliwiającą napływ oraz wywiew powietrza. Napływ powietrza czerpanego z zewnątrz powinien się odbywać przez co najmniej jedno urządzenie. Kotłownia powinna mieć kanały nawiewne umieszczone w przegrodzie zewnętrznej, przy czym dolna ich krawędź powinna być umieszczona nie wyżej niż 30 cm ponad poziomem podłogi. Powierzchnia otworów i kanałów nawiewnych powinna wynosić co najmniej 5 cm2 na każdy kilowat nominalnej mocy cieplnej kotłów, nie mniej jednak niż 300 cm2. Kanały i otwory nawiewne powinny być niezamykane. Otwory czerpalne położone w pobliżu ruchliwych ulic o dużej emisji spalin samochodowych i kurzu, należy usytuować nie niżej niż 1,8 m od poziomu jezdni. Kotłownia powinna mieć niezamykane kanały i otwory wywiewne, umieszczone możliwie blisko stropu. Powierzchnia otworów wywiewnych powinna być równa co najmniej połowie powierzchni otworów nawiewnych, nie mniejsza jednak niż 200 cm2. Otwory przez które wywiewane jest powietrze należy lokalizować w strefie podsufitowej dla gazów lżejszych od powietrza, a dla gazów i par cięższych - w strefie przypodłogowej. Przewody wentylacyjne w kotłowni powinny mieć ognioodporność ścianek minimum 60 minut i zabezpieczać przed przedostaniem się ognia do innych pomieszczeń.
Magazyn opału
Magazynowanie w budynku więcej niż 5000 dm3 oleju opałowego możliwe jest tylko w wydzielonym i przystosowanym do tego celu pomieszczeniu. Magazyn opału powinien być wydzieloną strefą pożarową i być oddzielony od sąsiednich pomieszczeń przegrodami budowlanymi o odporności ogniowej co najmniej 240 minut dla ścian i stropów oraz 120 minut dla zamknięć otworów. Drzwi muszą otwierać się na zewnątrz i mieć odporność ogniową co najmniej 60 minut. W razie awarii, pomieszczenie magazynowe musi przejąć i zatrzymać, w przestrzeni lub wannie wychwytującej, 2/3 objętości oleju wyciekającego z baterii zbiorników, a w przypadku jednego zbiornika - całej objętości magazynowej cieczy. Przestrzeń wychwytującą może stanowić całe pomieszczenie magazynowe, jeżeli progi w drzwiach są dostatecznie wysokie i nieprzesiąkliwe dla oleju opałowego. Wannę wychwytującą można też uzyskać poprzez zastosowanie zbiornika dwu płaszczowego. Pomieszczenie magazynu powinno mieć sprawną wentylację, zapewniającą 2-4 wymian powietrza na godzinę. Magazyn oleju opałowegoJednym z problemów pojawiających się przy budowie kotłowni olejowej jest zmagazynowanie niezbędnej ilości oleju opałowego. Magazyn oleju opałowego musi spełniać szereg wymagań związanych z ochroną środowiska , wymogami BHP i przepisami ppoż. W zależności od lokalizacji zbiorników występują:zbiorniki naziemne, zbiorniki podziemne,
zbiorniki w pomieszczeniu magazynowym.
W przypadku zbiorników naziemnych i podziemnych, ich lokalizację określają odrębne przepisy. Podają one ich lokalizację w stosunku do budynków, sieci elektrycznej, gazociągów, torów kolejowych itp. Zbiorniki winny być zabezpieczone przed wydostaniem się oleju do gruntu oraz wyposażone w urządzenia umożliwiające okresową kontrolę stanu szczelności. Z uwagi na parafinowanie oleju w niskich temperaturach, zbiorniki podziemne i naziemne powinny posiadać urządzenia umożliwiające utrzymanie dodatnich temperatur oleju (ok. 5-6 st. C). Najczęściej stosowanym rozwiązaniem składowania oleju są zbiorniki zlokalizowane w pomieszczeniach magazynowych. W pomieszczeniach tych dopuszcza się składowanie oleju wyłącznie w bezciśnieniowych zbiornikach lub bateriach takich zbiorników. Powinny być wyposażone w układ napełniania, odpowietrzania i czerpania paliwa. Pomieszczenia magazynowe muszą spełniać wymagania określone w przepisach rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 19.12.1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. W przypadku składowania w budynku więcej niż 5000 litrów oleju opałowego konieczne jest wydzielenie pomieszczenia, które nie może być wykorzystywane do innych celów. Przepisy Ochrony Środowiska narzucają wymóg trzymania zbiorników w przestrzeni lub wannie, zajmując 2/3 objętości zbiorników. Przestrzeń może stanowić całe pomieszczenie magazynowe jeśli progi w drzwiach są dostatecznie wysokie, a podłoże odporne jest na przesiąkanie oleju. Wanna może być wykonana z blachy stalowej lub innego materiału olejoodpornego. W przypadku zbiorników dwu płaszczowych przyjmuje się, że płaszcz zewnętrzny zbiornika pełni rolę wanny wychwytującej i nie jest wymagane wykonywanie dodatkowych zabezpieczeń.Na podstawie zarządzenia Komendanta Głównego Straży Pożarnej pomieszczenia służące do magazynowania oleju opałowego zalicza się do III kategorii niebezpieczeństwa pożarowego. W związku z tym powinny one stanowić wydzieloną strefę pożarową i oddzielone być od innych pomieszczeń przegrodami budowlanymi o odpowiedniej odporności ogniowej.
Zbiorniki polietylenowe
Oferowane na naszym rynku zbiorniki wykonane są z polietylenu wielkocząsteczkowego. Wyposażone są w gwintowane króćce umożliwiające łatwe i szczelne połączenia z systemem ssania, napełniania i odpowietrzania. Układ taki umożliwia odpowietrzenie, napowietrzenie, możliwość zabezpieczenia przepełnieniem oraz automatyczne wyrównanie poziomu oleju w zbiornikach. Konstrukcja zbiorników umożliwia łączenie ich w bloki i baterie, co pozwala na uzyskanie prawie dowolnej wielkości zapasu oleju w każdym rodzaju pomieszczenia. Wymiary zbiorników są tak dobrane, aby pozwolić na ich umieszczenie w trudno dostępnych pomieszczeniach. Chodzi tu głównie o wąskie klatki schodowe, drzwi, włazy itp. Zbiorniki polietylenowe są odporne na korozję i działanie agresywnych czynników. Nie wymagają więc konserwacji.
Poradnik inwestora www.systemgaz.republika.pl/poradnik.htm