Ojgyn z Pnioków
12-12-2009, 09:44
Bół ci kiejsik jedyn farorz (we jakij dziydzinie, niy bocza), kiery miôł rôd grać we szkata i inksze karcianne gry. A miôł ci łón taki zwyk, iże zawdy jakiesik karty dekowoł do rynkowa, do yrmla. Roz tyż ci miôł kozanie i klupoł gościom ło kazatelnica aż ty łoroz jakiesik szkatkarty wysuły mu sie ze rynkowa. Tyn farorzycek ino kwilka pomedikowoł i spytoł sie synka, kapistranta, co te karty sie łoglondoł :
– Rzyknij mi yno snoplu jedyn, co tyż to za szpilkarta jes na wiyrchu?
– Ano, farorzycku, to jes na isto krojcdupek !
Farorz gibko ściepnół ze tyj kazatelnicy taki jedyn świynty łobrôzek i juzaś sie spytôł tego synka:
– A terôzki mi rzyknij co jes na tyj szpilkarcie ?
– Ano, farorzycku ... jô niy miarkuja.
– Dzicie go, parafijany! Take terôzki dziecka mómy. Krojcdupka to zarôzki poradzóm przejzdrzić, ale świyntygo Józefa to już niy !!!
Dwie kamratki we składzie kukajóm za jakimsik łobleczyniym. Przilazuje ku nim przedowaczka i pytô przistojnie:
– We cym jô sam moga wôs spómódz ?
– Aaa, jô sznupia za jakimsik klajdym, za gryfnymi szatami.
– A jakô môcie wy miara?
– 170 cyntimyjtrow, 50 kilo, i 90/60/90 ...
Na to jeji kamratka:
– Ana, nó coś ty ? ! Niy jeżeś terôzki na Gadu-Gadu !
– Te, bajtel, a czamu tak festelnie ślimtôsz ?
– Ano, to skuli rechtora.
– Jak to skuli rechtora?
– Ano, to beztóż, co mie rechtor zeprali po rzici ...
– A po jakiymu cie zeprôł?
– Boch łodpedziôł na jejigo pytani: co to jes kula ziymskô ?
– I łodpedziôłeś, ja ? I za to ci przirznół ? A coś mu pedziôł ?
– Ja, beztoż iżech mu pedziôł, co kula ziemsko to jes tako rzec, kiero jesce nigdy mojigo tatulka niy łoglóndała.
– I za to ci nadrzistoł, co? A po jakiymu tyżeś mu tak dziwocnie łodpedziôł?
– Bo mamulka zawdy gôdô do tatulka, kiej przijńdzie ze szynku kaj grô we szkata, co „takigo karciôrza jak ty, kula ziymsko jesce niy łoglóndała !”
Jedyn lajter we Byskidzie Ślónskim wiód kiejsik hormijo turystów i łoroz usłyszôł kajsik ze dołu ściany chopy, co sie drził choby choby stare galoty. Potyroł we tym richtóngu, wyjzdrzôł zeza tyj tify i uwidziôł pôra myjtrow niżyj hangniyntygo na gracach blank przelynkniónego turysty. Grajfnół do rukzaka, wyjmnół tamstela rubo sznóra, kiero skuli takich cufali zawdy smyczoł. Jedyn kraniec tyj sznóry zametlôł we szlinga, drugim krajickym przikrymplowôł sie we pasie, sznóra przeciepnół bez skalny blok a tyn koniec ze szlingóm ciepnół tymu istnymu, co tam niżyj wisiôł.
– Dziyrżij ta sznóra chopie! – wrzescy po swojimu tyn lajter.
Króm bobków w ślypiach przelynkniyntygo turysty szło ino ujzdrzić, iże blank ci łón niy miarkuje co tyż to łod niygo kcóm.
– Musi, jakisik cudzy chop to jes, auslynder! – medikuje sie tyn gorol.
– Szprechen zi dojcz ?
– ?????
– Gawarisz pa ruski ?
– ?????
– Parlo italijano ?
– ?????
– Parle wu franse ?
– ?????
– Du ju spik ynglisz ?
– Oł, yessss !!!
– No, yntlich!!! Patrz tam jako i dziyrżij ta sznóra !!!
Dwa cudze chopy wparzyli na sia we takim festelnie srogim zuper-markycie.
– Ło, wyboczcie mi panoczku!
– Niy, niy, to wy mi przeboczcie. Zamamlasiołech sie, bo miarkujóm łóni, sznupia za mojóm staróm, kajsik sam musi we tym markycie być ...
– Ach tak ? Jô tyż sam zuchtóm za mojóm staróm. – gôdô tyn drugi. – A jak ta waszô babeczka wyglóndo ?
– Dugo jak lachyta, wosy duge brónotne, szykowny bubikopf. Richtik szykowne, duge szłapy, jyndrne półrzitki, epne cycki. Miała łobleczóne szykowne „mini” i kwiôtkowanô gryfno kocymajka, jakielka ze takim sporszym, galantnym dykóletym ...
– A waszô babeczka ?
– To jes niy iste! Sznupiymy nôjprzodzij za waszóm babóm !!!
– Rzyknij mi yno snoplu jedyn, co tyż to za szpilkarta jes na wiyrchu?
– Ano, farorzycku, to jes na isto krojcdupek !
Farorz gibko ściepnół ze tyj kazatelnicy taki jedyn świynty łobrôzek i juzaś sie spytôł tego synka:
– A terôzki mi rzyknij co jes na tyj szpilkarcie ?
– Ano, farorzycku ... jô niy miarkuja.
– Dzicie go, parafijany! Take terôzki dziecka mómy. Krojcdupka to zarôzki poradzóm przejzdrzić, ale świyntygo Józefa to już niy !!!
Dwie kamratki we składzie kukajóm za jakimsik łobleczyniym. Przilazuje ku nim przedowaczka i pytô przistojnie:
– We cym jô sam moga wôs spómódz ?
– Aaa, jô sznupia za jakimsik klajdym, za gryfnymi szatami.
– A jakô môcie wy miara?
– 170 cyntimyjtrow, 50 kilo, i 90/60/90 ...
Na to jeji kamratka:
– Ana, nó coś ty ? ! Niy jeżeś terôzki na Gadu-Gadu !
– Te, bajtel, a czamu tak festelnie ślimtôsz ?
– Ano, to skuli rechtora.
– Jak to skuli rechtora?
– Ano, to beztóż, co mie rechtor zeprali po rzici ...
– A po jakiymu cie zeprôł?
– Boch łodpedziôł na jejigo pytani: co to jes kula ziymskô ?
– I łodpedziôłeś, ja ? I za to ci przirznół ? A coś mu pedziôł ?
– Ja, beztoż iżech mu pedziôł, co kula ziemsko to jes tako rzec, kiero jesce nigdy mojigo tatulka niy łoglóndała.
– I za to ci nadrzistoł, co? A po jakiymu tyżeś mu tak dziwocnie łodpedziôł?
– Bo mamulka zawdy gôdô do tatulka, kiej przijńdzie ze szynku kaj grô we szkata, co „takigo karciôrza jak ty, kula ziymsko jesce niy łoglóndała !”
Jedyn lajter we Byskidzie Ślónskim wiód kiejsik hormijo turystów i łoroz usłyszôł kajsik ze dołu ściany chopy, co sie drził choby choby stare galoty. Potyroł we tym richtóngu, wyjzdrzôł zeza tyj tify i uwidziôł pôra myjtrow niżyj hangniyntygo na gracach blank przelynkniónego turysty. Grajfnół do rukzaka, wyjmnół tamstela rubo sznóra, kiero skuli takich cufali zawdy smyczoł. Jedyn kraniec tyj sznóry zametlôł we szlinga, drugim krajickym przikrymplowôł sie we pasie, sznóra przeciepnół bez skalny blok a tyn koniec ze szlingóm ciepnół tymu istnymu, co tam niżyj wisiôł.
– Dziyrżij ta sznóra chopie! – wrzescy po swojimu tyn lajter.
Króm bobków w ślypiach przelynkniyntygo turysty szło ino ujzdrzić, iże blank ci łón niy miarkuje co tyż to łod niygo kcóm.
– Musi, jakisik cudzy chop to jes, auslynder! – medikuje sie tyn gorol.
– Szprechen zi dojcz ?
– ?????
– Gawarisz pa ruski ?
– ?????
– Parlo italijano ?
– ?????
– Parle wu franse ?
– ?????
– Du ju spik ynglisz ?
– Oł, yessss !!!
– No, yntlich!!! Patrz tam jako i dziyrżij ta sznóra !!!
Dwa cudze chopy wparzyli na sia we takim festelnie srogim zuper-markycie.
– Ło, wyboczcie mi panoczku!
– Niy, niy, to wy mi przeboczcie. Zamamlasiołech sie, bo miarkujóm łóni, sznupia za mojóm staróm, kajsik sam musi we tym markycie być ...
– Ach tak ? Jô tyż sam zuchtóm za mojóm staróm. – gôdô tyn drugi. – A jak ta waszô babeczka wyglóndo ?
– Dugo jak lachyta, wosy duge brónotne, szykowny bubikopf. Richtik szykowne, duge szłapy, jyndrne półrzitki, epne cycki. Miała łobleczóne szykowne „mini” i kwiôtkowanô gryfno kocymajka, jakielka ze takim sporszym, galantnym dykóletym ...
– A waszô babeczka ?
– To jes niy iste! Sznupiymy nôjprzodzij za waszóm babóm !!!