Ojgyn z Pnioków
21-12-2009, 11:56
Możno to juz znocie ale ... poczytejscie rółz jesce:
Możno bych tego niy łozprawiôł ale kiej sam dó nôs przikwanckali sie te hamerikóńskie prziwyki i miast ci Dziecióntyczka wszandy nałobkoło już łod łostatka listopada aże to Trzech Króli fyrto ino Mikołôj, a tak po prôwdzie jakisik cwerg przeblecóny za Mikołôja – moga już ci to rzóńdzić.
Bóło to razinku kiejskik skorzij Bożygo Narodzyniô ale jesce za pierónym starego piyrwyj. Ichni Świynty Mikołôj rychtowôł sie do swojij kôżdorocznyj rajzy. Jednakowóż wszandy przed niym mnóżyli sie roztomajte problymy ...
Nôjprzodzij ze jejigo „elfów” śtyruch sie rozniymógło, a jejich zastympce niy poradziyli robić gracek tak wartko jak te „elfy”, tóż tyż tyn Mikołôj napocznół podejzdrzywać, co moge niy zdónżyć ... Nastympnie jesce jejigo babeczka, paniczka Mikołojôwo, dała mu do wymiarkowaniô, iże jeji Mamulka kce jich chnetki nawiydzić, co juzaś jesce barzij dopolóło Mikołôja. Króm tego złygo, kiej poszoł zaprzóngnóńć rynifery do sônek wykôzało sie, co trzi śnich sóm nabite, napochali a juzaś dwa inksze przefukli bez pot i pitli Pónbóczek jedyn wiy kandyż. Mikołôj łozgzukôł sie jesce barzij ... Kiej ci zaś napocznół pakówać te sónki, jedna szuła, spłóza (płóza) złómała sie. Miech ze gyszynkóma prasknół ło ziym a gracki rozsuli sie naobkoło. Łozhajcowany do łostatka, Mikołôj uzdôł, co wróci sie nazôd do dóm szluknóńć sie kafyju i glaska whisky.
Kiej jednakowóż łozewrził szybónek, pokôzało sie, co elfy wysłepali côłki ankohol i już blank nic niy łostało do wysłepaniô ... Mory ci go wziyny i blank ci już łoztrzynsióny, łozdyrgotany upuściół ci zbónek ze kafyjzerwisu, kierzy łoztrzaskôł sie na blank maluśke kónszczyczki na dylinach we kuchyni. Poszôł ci dyć tyż po mietła, szipa i śmiatek ale i sam tyż ci miôł pycha, bo myszy wećkali włósie ze kierego bół zrobióny śmiatek. I wtynczôs ci zaglingôł zwónek, taki klinglicek do dźwiyrzy ... Mikołôj poszoł łotworzić. Przi dźwiyrzach styrcôł maluśki janiołek ze szykownistóm, srogóm chojnóm. Janiołek ci radóśnie zawrzesknół:
– Wesołych Świónt Mikołôju! Katać niy jes to dzisiôj piykniy dziyń? Przismycółech dlô cia Mikołôju szykownisto, sztramsko jedla. Prôwda, iże łona jes szumnô i galantô? Kaj kciôłbyś, cobych ci jóm wrajziół?
.....
Możno bych tego niy łozprawiôł ale kiej sam dó nôs przikwanckali sie te hamerikóńskie prziwyki i miast ci Dziecióntyczka wszandy nałobkoło już łod łostatka listopada aże to Trzech Króli fyrto ino Mikołôj, a tak po prôwdzie jakisik cwerg przeblecóny za Mikołôja – moga już ci to rzóńdzić.
Bóło to razinku kiejskik skorzij Bożygo Narodzyniô ale jesce za pierónym starego piyrwyj. Ichni Świynty Mikołôj rychtowôł sie do swojij kôżdorocznyj rajzy. Jednakowóż wszandy przed niym mnóżyli sie roztomajte problymy ...
Nôjprzodzij ze jejigo „elfów” śtyruch sie rozniymógło, a jejich zastympce niy poradziyli robić gracek tak wartko jak te „elfy”, tóż tyż tyn Mikołôj napocznół podejzdrzywać, co moge niy zdónżyć ... Nastympnie jesce jejigo babeczka, paniczka Mikołojôwo, dała mu do wymiarkowaniô, iże jeji Mamulka kce jich chnetki nawiydzić, co juzaś jesce barzij dopolóło Mikołôja. Króm tego złygo, kiej poszoł zaprzóngnóńć rynifery do sônek wykôzało sie, co trzi śnich sóm nabite, napochali a juzaś dwa inksze przefukli bez pot i pitli Pónbóczek jedyn wiy kandyż. Mikołôj łozgzukôł sie jesce barzij ... Kiej ci zaś napocznół pakówać te sónki, jedna szuła, spłóza (płóza) złómała sie. Miech ze gyszynkóma prasknół ło ziym a gracki rozsuli sie naobkoło. Łozhajcowany do łostatka, Mikołôj uzdôł, co wróci sie nazôd do dóm szluknóńć sie kafyju i glaska whisky.
Kiej jednakowóż łozewrził szybónek, pokôzało sie, co elfy wysłepali côłki ankohol i już blank nic niy łostało do wysłepaniô ... Mory ci go wziyny i blank ci już łoztrzynsióny, łozdyrgotany upuściół ci zbónek ze kafyjzerwisu, kierzy łoztrzaskôł sie na blank maluśke kónszczyczki na dylinach we kuchyni. Poszôł ci dyć tyż po mietła, szipa i śmiatek ale i sam tyż ci miôł pycha, bo myszy wećkali włósie ze kierego bół zrobióny śmiatek. I wtynczôs ci zaglingôł zwónek, taki klinglicek do dźwiyrzy ... Mikołôj poszoł łotworzić. Przi dźwiyrzach styrcôł maluśki janiołek ze szykownistóm, srogóm chojnóm. Janiołek ci radóśnie zawrzesknół:
– Wesołych Świónt Mikołôju! Katać niy jes to dzisiôj piykniy dziyń? Przismycółech dlô cia Mikołôju szykownisto, sztramsko jedla. Prôwda, iże łona jes szumnô i galantô? Kaj kciôłbyś, cobych ci jóm wrajziół?
.....