Ojgyn z Pnioków
27-02-2010, 07:50
Przilôz ci rółz jedyn blóndin (ja, chop to bół!) do dochtora we krankynhałzie u nôs na Pawła.
– Panie dochtór, panie dochtór jô ci móm ciyngiym srogo utropa: ani niy móm kamratów, żôdyn gizd niy kce symnóm gôdać. Kiej ino napoczynóm cosik ci łozprawiać, zarôzki wszyjskie pitajóm i łostowóm sóm.
Dochtór go łobadôł, gynał łorugowôł, kôzôł mu jesce pójńść na inksze łobadanie i na łostatek ukazowało sie, co tyn blóndin mô tyn „iloraz inteligyncji” aże 195! Na to tyn nasz dochtór gôdô:
– Wiycie panoczku, jô miarkuja po jakiymy żôdyn niy kce swami gôdać, wyście sóm dlô wszyjskich kamratów we szynku za móndre, za fest „inteligyntne”! Eźli miarkujecie, ło czym jô gôdóm?
– Nó, i co terôzki panie dochtorze, co terôzki?
– Możno jô wôm panoczku wyrzna jakiesik śćwierć filipa, śćwierć mózgu.
Chop sfornie przistôł na to i poszôł na ta łoperacjô.
Jakiesik dwa tydnie po tym wyrzinaniu, po tym lazarycie, tyn istny juzaś depce do tego swojigo dochtora:
– Panie dochtorze, jezderkusie! Jô już móm mojich kamratów, ciyngiym mie pytajóm na roztomajte balangi, ale jesce niy wszyjsko jest tak na zicher richtik. Môżno byście mie jesce śćwierć filipa, tego mózgu wyrznyli, ja?
Niy śleciało juzaś ze trzi tydnie i tyn istny, tyn blóndin uradowany witô sie na ceście ze tym dochtorym, klupie go tak po puklu i gôdô:
– Szykownie, fajniście mi żeście to panie dochtorze zrychtowali. Kôżdydziyń móm nowe frelki, jesce szumniyjsze balangi; bali i nowy ancug musiôłech sie lajstnóńć. Nó ale ... kiejbyście mi jesce wytargali, chlastli jesce śćwiartka, to bóło by gynał.
Co miôł dochtór pedzieć? Wzión go do sia do lazarytu i pajtnół jesce ta śćwiercina jejigo mózgu. Po jakimsik miesióncu dochtór trefiół na dródze tego chopa, tego jejigo pacijynta, ale jakosik takigo markotnego, jankornego. Pytô sie tego istnego tyn dochtór:
– Panoczku, a co to wóm sie stało? Coście taki markotny? Niy kce żôdyn swami gôdać, niy kce sznapsa szluknóńć, dziołchy tyż jakosik wóm niy przajóm ... bo możno sómeście terôzki za gupi, sómeście jakosik ipta, co?
– Niy, to niy ... wszyjsko jes do porzóndku tela, co jô wczorej dostôł ci tyn miesiónczny czôs, ciotka !!!
– Panie dochtór, panie dochtór jô ci móm ciyngiym srogo utropa: ani niy móm kamratów, żôdyn gizd niy kce symnóm gôdać. Kiej ino napoczynóm cosik ci łozprawiać, zarôzki wszyjskie pitajóm i łostowóm sóm.
Dochtór go łobadôł, gynał łorugowôł, kôzôł mu jesce pójńść na inksze łobadanie i na łostatek ukazowało sie, co tyn blóndin mô tyn „iloraz inteligyncji” aże 195! Na to tyn nasz dochtór gôdô:
– Wiycie panoczku, jô miarkuja po jakiymy żôdyn niy kce swami gôdać, wyście sóm dlô wszyjskich kamratów we szynku za móndre, za fest „inteligyntne”! Eźli miarkujecie, ło czym jô gôdóm?
– Nó, i co terôzki panie dochtorze, co terôzki?
– Możno jô wôm panoczku wyrzna jakiesik śćwierć filipa, śćwierć mózgu.
Chop sfornie przistôł na to i poszôł na ta łoperacjô.
Jakiesik dwa tydnie po tym wyrzinaniu, po tym lazarycie, tyn istny juzaś depce do tego swojigo dochtora:
– Panie dochtorze, jezderkusie! Jô już móm mojich kamratów, ciyngiym mie pytajóm na roztomajte balangi, ale jesce niy wszyjsko jest tak na zicher richtik. Môżno byście mie jesce śćwierć filipa, tego mózgu wyrznyli, ja?
Niy śleciało juzaś ze trzi tydnie i tyn istny, tyn blóndin uradowany witô sie na ceście ze tym dochtorym, klupie go tak po puklu i gôdô:
– Szykownie, fajniście mi żeście to panie dochtorze zrychtowali. Kôżdydziyń móm nowe frelki, jesce szumniyjsze balangi; bali i nowy ancug musiôłech sie lajstnóńć. Nó ale ... kiejbyście mi jesce wytargali, chlastli jesce śćwiartka, to bóło by gynał.
Co miôł dochtór pedzieć? Wzión go do sia do lazarytu i pajtnół jesce ta śćwiercina jejigo mózgu. Po jakimsik miesióncu dochtór trefiół na dródze tego chopa, tego jejigo pacijynta, ale jakosik takigo markotnego, jankornego. Pytô sie tego istnego tyn dochtór:
– Panoczku, a co to wóm sie stało? Coście taki markotny? Niy kce żôdyn swami gôdać, niy kce sznapsa szluknóńć, dziołchy tyż jakosik wóm niy przajóm ... bo możno sómeście terôzki za gupi, sómeście jakosik ipta, co?
– Niy, to niy ... wszyjsko jes do porzóndku tela, co jô wczorej dostôł ci tyn miesiónczny czôs, ciotka !!!