Znalazłam kilka skopiowanych z bloga Batury informacji.
„Większość kominków montowanych w Polsce w myśl zasady: wkład kominkowy + metr lub półtora metra rury przyłączeniowej, oddaje do komina co najmniej 400o C. Każde ostrzejsze przepalenie w takim urządzeniu, to pewność, że przekroczyliśmy granicę wytrzymałości komina. Po 10 minutach od rozpalenia do komina trafiają gazy, które przy założeniu, że palimy suchym drewnem, mają temperaturę 500–600o C. Jeśli spełnione są warunki odpowiedniego dozowania powietrza do spalania i nie mamy zbyt dużego ciągu kominowego, po kolejnych 5–10 minutach temperatura wzrasta nawet do 800o C.
..... Jaką wytrzymałość musi mieć pierwszy element komina systemowego (gdy materiał w wychłodzonym kominie, ma temperaturę 10–20o C?), który wykonany jest z masy szamotowej grubości 2 cm? Pisałem kiedyś, że sytuacja taka, nie zawsze ma miejsce. Dzieje się tak jednak w większości kominków, gdyż tylko urządzenia konstruowane z uwzględnieniem przekazanej dzisiaj wiedzy, potrafią sprostać temu wyzwaniu.”
Rozpalanie „do góry nogami” czyli od góry zapobiega m.in. gwałtownemu rozgrzewaniu komina, a więc chroni go przed zniszczeniem.
„Praktyka ostatnich dwudziestu lat dostarczyła nam niezły bagaż doświadczeń z wszelkiej maści kominami. Okupione to było potężna dawką niepewności, rozterek i bojów z inwestorami, producentami, kominiarzami i wykonawcami. Wnioski są proste. Ze wszystkich materiałów jakich człowiek do tej pory używał do budowy komina – stal sprawdza się najbardziej. Nie jest to takie proste jakby się wydawało, więc będę się starał problem przybliżyć. Oczywiście interesuje mnie tylko komin do kominka. Kominka opalanego drewnem!”
I jeszcze taki fragment, m. in. o tym kiedy producent wkładu uznaje reklamację za niesłuszną 
„Japoński wynalazek – ceramika przeźroczysta, otworzył nowy dział w historii spalania drewna. Ignorując setki lat rozwoju zduństwa, wróciliśmy do spalania go w bardzo prosty, mało wydajny i niebezpieczny sposób. Pakowanie do prymitywnej skrzynki porcji drewna i próba spalenia go w ten sposób, nie kończy się zwykle dobrze. Prędzej czy później, prowadzi do generowania w komin temperatur dochodzących nawet do 800-900 stopni C albo kończy się próbą wędzenia opału poprzez nadmierne ograniczanie dopływu powietrza do spalania. Żaden z tych sposobów nie jest z pewnością przyjazny dla komina. By tym zjawiskom zapobiec, na drodze gazów produkowanych w palenisku, umieszcza się różne dziwne przeszkody, mające zakłócić naturalny proces spalania drewna. Próbuje się to wszystko zmieścić w pudełku wielkości analogowego telewizora, umożliwiając jednocześnie załadunek kilkunastu kilogramów drewna jednorazowo. Montuje się na drodze ognia przeróżne szyberki i deflektorki wykonane w bardziej lub mniej przemyślny sposób. Do tego pisze się instrukcję, po przeczytaniu której strach wziąć do reki zapałki. Potem jedzie to do instytutu w którym wkład kominkowy ma wytrzymać dwa tygodnie palenia, co nie ma zazwyczaj przełożenia na jego późniejsze losy. Grube uszczelki twardnieją często po dwóch miesiącach palenia u Kowalskiego, pierwszy deflektor spada po trzech, a drugi, ten wyższy, klinuje się na amen po czterech. Ciąg dalszy to uznana lub nie gwarancja, której wykonanie najchętniej przerzuca się na sprzedawcę. Powodem nie uznania gwarancji najczęściej jest stwierdzenie „zbyt mocnego palenia” w rożnych przedziwnych interpretacjach. Mam całą kolekcję takiej twórczości. W tym kilka kwiatków bardzo renomowanych firm.
Przyznać muszę jednak, że próby i efekty działań producentów wkładów kominkowych, by przeciwstawić się naturze ognia są zadziwiające. Niestety, główną przeszkodą w osiąganiu założonych celów są poczynania klienta i nietrwałość wymyślonych rozwiązań technicznych. Dlatego zbudowałem swoje laboratorium, w którym mogę sprawdzić co się dzieje z urządzeniem, w którym pali się nie tylko dwa tygodnie czy miesiąc. W tym laboratorium stwarzam warunki, z jakimi spotykam się w swojej pracy na co dzień. Warunki jakie powstają po roku czy dwóch palenia. Sporo moich uwag wykorzystuje się w modyfikacji nieudanych rozwiązań. Co ciekawe, często reklamację która ukazała problem, uznając za niesłuszną.”
Linki wkleję jak znajdę, ale możesz też sama przeczytać baturowego bloga. Warto, nawet jeśli kominek nasz tylko w celach rekreacyjnych Zacznij może od drewna http://blog.kominki-batura.pl/zmagania-z-drewnem/
Pierwszy
Prywatna wiadomość
Ofero24.pl
Płatny profil
Dostępne w wersji mobilnej
Odpowiedź z Cytatem
Poleć znajomemu
Mały minus- bardzo szybko się brudzi i widać mocno kurz, ale mam nadzieję, że jak setny raz posprzątamy po budowie, to w końcu pozbędziemy się pyłu.
Rozwiniesz temat? Mam nadzieję, że się nic tam nie wydarzy, zwłaszcza, że kominek nie jest naszym głównym źródłem ciepła, a służy raczej do relaksu.
Napisał pestka56
Stopnie i podłoga zostały zabezpieczone kartonem przed piachem, ponieważ wszystkie prace związane z przycinaniem itp. są wykonywane na podwórku.
Tymczasem na Komarowie czas płynie szybciej niż bym sobie tego życzyła. 
