Pamięci dzieci w Biesłanie...

[magi]

[fromel]

Z poczucia bezsilności chce mi się wyć.... Właśnie urodziła mi się córeczka. Na jakim świecie przyjdzie jej żyć... Co odpowiedzieć jeśli kiedyś zapyta "co TY zrobiłeś żeby temu zapobiec, Tatusiu..." A ja tylko zapaliłem świeczkę w oknie.

[13gruby]

[tomek1950]

[']

[nurni]

[']
Ja też zapaliłem.
Tylko uświadomiłem sobie również, że powinna ona być zapalona od początku wojny w Czeczeni. Przecież ONI (ruscy) eksterminują ten naród systematycznie od początku tej wojny. Czasami tylko słyszymy, że gdzieś w Czeczeni zginęło tyle to a tyle dzieci i osób cywilnych, o gwałtach i zgładzonych wioskach - a tam jest tak cały czas.
Straszne jest również to, że ci ludzie w obronie własnej godności/narodowści posuwają się do tak potwornych czynów, tzn. podnoszą uzbrojoną rękę na najbardziej bezbronne istoty na świecie czyli dzieci.

[bodzio_g]

Biesłan : 01.09 - 06.09.04`
+++++ +++++ +++++ +++++
+++++ +++++ +++++ +++++
+++++ +++++ +++++ +++++
+++++ +++++ +++++ +++++
+++++ +++++ +++++ +++++
+++++ +++++ +++++ +++++
+++++ +++++ +++++ +++++
+++++ +++++ +++++ +++++
+++++ +++++ +++++ +

+++++ +++++ +++++ +++++
+++++ +++++ +++++ +++++
+++++ +++++ +++++ +++++
+++++ +++++ +++++ +++++
+++++ +++++ +++++ +++++
+++++ +++++ +++++ +++++
+++++ +++++ +++++ +++++
+++++ +++++ +++++ +++++
+++++ +++++ +++++ ++++ ?
Ile jeszcze !! Co dalej ?

[tomek1950]

Kto sieje wiatr, ten zbiera burzę. Tylko niewinnych dzieci bardzo szkoda, co one zawiniły? Ale na każdej cholernej wojnie "najdzielniej biją króle, a najgęściej giną chłopy"
Czy może być wygrana wojna?

[Margolcia]

Trzy lata temu 11 września siedzieliśmy z żoną na spakowanych walizkach czekając na (arabski) samolot, który miał nas zawieźć na szczęśliwe wakacje. Cały jednak dzień siedzieliśmy ze łzami w oczach oglądając relacje z Nowego Jorku i Waszyngtonu. Potem przez 2 tygodnie patrzyłem na naszego półtorarocznego synka baraszkującego na piasku i zastanawiałem się jak mu to kiedyś wytłumaczę. Do dziś nie mam pojęcia z jakich pobudek i w imię jakich ideałów można coś takiego zrobić niewinnym ludziom. Teraz - trzy lata później- 1 września wcześnie rano dowiedziałem się, że po raz drugi zostanę tatusiem, a 2 godziny później znów siedziałem przed telewizorem oglądając relacje z Osetii. I wiecie co -tym razem jak by ktoś mi serce żywcem wydarł i rozdeptał buciorem, aż zabrakło mi łez...
Niezależnie od jakiejkolwiek otoczki politycznej, religijnej, terrorystycznej, ideologicznej, takiej czy innej, przez pryzmat której patrzy się na to wielkie nieszczęście - po raz pierwszy w życiu było mi wstyd za to, że my, ludzie, żyjemy na tej planecie. Nie dość, że ją wbrew wszelkiej logice niszczymy i zaśmiecamy, to jeszcze sami sobie gotujemy taki los. Żaden inny gatunek żyjący na Ziemii nigdy nie dopuściłby się takiego bestialstwa wobec osobników własnego gatunku. A to właśnie my uważamy siebie za najwyższą formę życia. Oglądając takie relacje jak ta z Biesłania - mam wrażenie, że jesteśmy daleko bardziej prymitywnymi istotami niż wszystkie inne zwierzęta żyjące na Ziemii.

I już na zakończenie - jeżeli miałoby mi się spełnić kiedyś jedno, jedyne życzenie, to chciałbym, żeby nikt, nigdy więcej nie doświadczył takiego bólu i cierpienia, jakiego doświadczyli rodzice tych biednych dzieci w Biesłanie. Żaden rodzic nie powinien grzebać swoich dzieci. To największe nieszczęście jakie się może przydarzyć człowiekowi. I w tym i w każdym innym przypadku kompletnie absurdalnie niezrozumiałe i niepotrzebne.

Śpijcie w pokoju Aniołki...

['] ['] ['] ['] ['] ['] ['] ['] ['] ['] ['] ['] ['] ['] ['] ['] ['] ['] ['] ['] ['] [']

[duduś]

Boże spraw aby Dzieci NIGDY nie umierały przed Rodzicami ( nie taka jest kolej na tym świecie)!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!To raczej dzieci powinny chować starszych już rodziców - to największy ból utracić własne dziecko!!!!!

[jareko]

Przez wiele lat oczekiwałem dziecka. Oczekiwałem i był czas, gdy obserwując to, co dzieje się wokoło zastanawiałem się - czego ja tak naprawdę chce? Czemu chce skrzywdzić małe stworzenie przywołując je na ten padół okrutny.
Widziałem w swym życiu sporo śmierci - zarówno tej "nierealnej" widzianej tylko w wiadomościach TV jak i prawdziwej. na wysuniecie dłoni.
Jako mały chłopak zobaczyłem zdjęcie, które obiegło wtedy świat jak jakiś żołnierz strzela prosto w skroń Wietnamczykowi, jak tryska krew - po dziś dzien. widok ten mam przed oczyma a upłynęło co najmniej 35 lat.
Ten widok dzieci pomordowanych, tych żywych, ale jakże umęczonych, rodziców przerażonych - będzie mi towarzyszył do końca mych dni - tak jak ten z Wietnamu
Popieprzony ten świat ze takie monstrum jak człowiek w drodze ewolucji spłodził. Po cholerę? By w imię jakiś fanatycznych wartości mordować niewinnych?
Tolerancja - jakież to wyświechtane słowo jak widać w dzisiejszych czasach. Literki bez pokrycia - niestety tryumfuje zło i chyba tak już będzie zawsze

W smutku i żalu z Wami niewinne bezbronne dzieciaki - ja, ojciec trzylatka i obym nigdy nie dożył chwili, gdy Ciebie Maciusiu przeżyje, NIGDY!!!
Cholera - popłakałem się

[tola]

[olas]

K.K. Baczyński

Niebo złote ci otworzę...


Niebo złote ci otworzę,
w którym ciszy biała nić
jak ogromny dźwięków orzech,
który pęknie, aby żyć
zielonymi listeczkami,
śpiewem jezior, zmierzchu graniem,
aż ukaże jądro mleczne
ptasi świt.
Ziemię twardą ci przemienię
w mleczów miękkich płynny lot,
wyprowadzę z rzeczy cienie,
które prężą się jak kot,
futrem iskrząc zwiną wszystko
w barwy burz, w serduszka listków,
w deszczów siwy splot.
I powietrza drżące strugi
jak z anielskiej strzechy dym
zmienię ci w aleje długie,
w brzóz przejrzystych śpiewny płyn,
aż zagrają jak wiolonczel
żal - różowe światła pnącze,
pszczelich skrzydeł hymn.
Jeno wyjmij mi z tych oczu
szkło bolesne - obraz dni,
które czaszki białe toczy
przez płonące łąki krwi.
Jeno odmień czas kaleki,
zakryj groby płaszczem rzeki,
zetrzyj z włosów pył bitewny,
tych lat gniewnych
czarny pył.

Niech Bóg ma Ich w swojej opiece

[ziaba]

Nie ma takiego Boga, nie ma takiej niewoli, nie ma takiej nienawiści nie ma takiego odczłowieczenia, by mordować dzieci
w imię Boga
w imię wyzwolenia
z zemsty
z honoru


to w imię czego mordują ?

[BOHO]

ludzie ! zachowujecie się jak przybysze z innej planety ? czy mordowanie dzieci to jakaś nowość na tym świecie ? a hitlerowcy i sowieci w czasie II Wojny ? a Kambodża ? a Irak ? a Chiny ? a wiele państw w Afryce np.Sudan ? czy tego nie dostrzegacie ? co się stało, że teraz zobaczyliście nagle jakąś "NOWOŚĆ" ? coś "NIEBYWAŁEGO" ? to wszystko już było i w wielu miejscach na ziemi trwa nadal - dzień w dzień..... także w Czeczenii.... więc skąd to zdziwienie ? ? ?

[ponury63]

To nie zdziwienie, tylko hołd oddany zupełnie niewinnym ofiarom wojny. Wojny idiotycznej jak każda wojna.
To niebywałe, niesłychane, niezrozumiałe, niegodziwe, okrutne, niedopuszczalne, podłe i godne potępienia, by w imię czegokolwiek zabijać dzieci.
A dlatego tu, bo poruszyło to bardzo wielu Forumowiczów.
To hekatomba, straszna, bo dotknęła tych którzy mieli przed sobą wszystko, a od których nic nie zależało.
I składamy tu hołd ich pamięci, a tak naprawdę nie tylko im...

[ponury63]

Jacek Kaczmarski

"Pada ciemność..."

Pada ciemność na twarz - przemóż dreszcz!
Tam jak ściany więzienia, zachody,
Wiatr przeciwny tam gna, skośny deszcz
I nierówne są drogi.

Cudze słowa są tam,
Tam oszczerstwo i kłam,
Niepotrzebne spotkania zdarzają się wam.
Wypalonych traw czernieje dym,
Śladów żadnych nie znajdziesz tam
W mroku tym.


Każdy krok tam to przemoc i gwałt
W mgłach i wichrze, co bije cię raz po raz,
Serce gubi swój rytm, traci kształt,
Nie chce bić i zastyga w głaz.

Cudze słowa są tam,
Tam oszczerstwo i kłam,
Niepotrzebne spotkania zdarzają się wam.
Wypalonych traw czernieje dym,
Śladów żadnych nie znajdziesz tam
W mroku tym.


W kłamstwie barw, w dźwięku pustym i złym
Nie dla takich jak ja pytać tak, czy nie.
Potrzebują nas tam w mroku tym,
Przecież wreszcie rozpogodzi się!


1974

[ponury63]

Olesia Kornienko

"Niebo nad Biesłanem"


To był wyjątkowy dzień.
Mój dzień.
Pierwszy wrzesień. Czas do szkoły.
Morze kwiatów i uśmiechów.
Obok trochę starszy kolega.
Wygłupia się, robi miny do dziewczyn naprzeciwko.
Czekałem na pierwszą lekcję i pierwszy dzwonek.
To dopiero jutro.
Nie było tego jutra.
Do klasy wbiegli czarni ludzie.
Ból starł z twarzy mojej mamy uśmiech szczęścia.
Zamiast dzwonka słyszałem krzyk.
Zamiast jutra było kilkadziesiąt godzin strachu.
Zamiast morza kwiatów rozlało się morze ognia.
Zabili mnie.
Wyszedłem z kolegami w ciszy na zewnątrz,
Podążając w kierunku nieba, spoglądając na swoje ciała.
Teraz lekko krążymy nad Biesłanem.
Mój starszy kolega spotyka mnie w swoich snach.
Zazdrości mi skrzydeł.
On teraz nie ma nawet nóg.

[ponury63]

To był bardzo gorący dzień, bo lato w Biesłanie jest zawsze ciepłe. Czasami temperatura w cieniu przekracza 40 stopni. Dziedziniec szkoły jest duży, dlatego każdego roku stoją na nim również rodzice najmłodszych uczniów. Jest jedno wyjście, ogrodzenie i przejście do dużej sali gimnastycznej. Tego dnia zaraz po rozpoczęciu apelu miało być pasowanie pierwszaków na uczniów podstawówki. Najmłodsze dzieci stały w głębi dziedzińca.

Skąd o tym wiem? Od Żeni i Arsena, uciekinierów ze szkoły w Biesłanie. Chłopcy uniknęli śmierci, bo spóźnili się na apel i zdążyli uciec jedynym wyjściem sprzed dziedzińca.
- Wbiegli w maskach i wybuchła panika. Wszyscy zaczęli uciekać. Przewracali się. Najmłodsi nie mieli szans - mówi Żenia.
Pytam, kto był w maskach.
- Czeczeńcy. Widziałem dziesięć osób. Były wśród nich kobiety, które obwiązały się granatami. Pognali wszystkich do sali gimnastycznej.
- Myśleliśmy, że to nieprawda. Jak zaczęli strzelać, myśleliśmy, że to żarty. Kiedy biegliśmy przez podwórka, oni zabijali już mężczyzn - mówi Arsen.
Pytam, skąd wiedzieli, że trzeba uciekać.
- To odruch - mówi Żenia.
Kiedy przyszli spóźnieni, zobaczyli ludzi z maskach, którzy otaczali kordonem cały dziedziniec. Żenia pobiegł do kotłowni szkolnej i tam przesiedział dwie godziny. Wygarnęli go milicjanci, którzy w tym czasie jego dom zmienili w twierdzę.
- Mieszkam sto metrów od szkoły. Czeczeńcy strzelali w nasze okna przez trzy dni. Dlatego mieszkaliśmy na podwórku.

Kto miał szansę tego dnia? Spóźnialscy, leniwi, ci, którzy rozchorowali się w czasie wakacji i najstarsi uczniowie, bo tylko oni mogli szybko zareagować. Stali bardzo blisko wyjścia. Kto przegrał? Najmłodsze dzieci z głębi dziedzińca, ich rodzice, nauczyciele, sprzątaczki i woźny. [źródło]

i jeszcze tutaj




Andrzej Borecki

"Biesłan"

Pamiętasz Tania ten ranek?
Słońce uśmiechy słało.
Wyszłaś z mamą na ganek
w fartuszku, z chusteczką białą.

Twe serce biło radośnie,
kokardy kwitły w warkoczach
i byłaś podobna wiośnie,
jak kwiaty polne urocza.

Niewinna taka byłaś,
jak dziecko tylko być może.
Marzyłaś, nocami śniłaś
swe sny w różowym kolorze.

Lecz róż rozbłysnął w czerwieni.
Znienacka, podstępnie, zdradziecko.
W starego człowieka cię zmienił,
"babuszka" - choć jeszcze dziecko.

W twych oczach nie ma już blasku,
strach wielki w głębi się kryje.
Jak zwierzę w śmiertelnym potrzasku.
Twa dusza umarła, choć żyjesz.


Jastrzębie Zdrój 07.09.2004 r.







Piotr Picheta

"Refleksy w szybie - odbicie świata"

Dzieci niewinne.
I choć składką radości
opłacony klub,
zrzesza jedynie nekromantów.

Uliczne zabawy w chowanego,
w kopanego, zabitego.
Wstań, masz jeszcze jedno życie,
do cholery. Pomylone,

wskrzeszone bałwany,
którym miast guzików,
nawtykano w biały kubrak złudzeń,
kotlet z życia.

Teraz te chochoły
syte gniewem,
wyciągają dłonie w górę
by rozerwać słońce.

Bałwan eksplodował,
wypełniony dynamitem.
Ryknął świat dziecięcą
breją, ulepioną z grzechów ojców.

A na szybie powstał refleks,
taki ludzki,
trenowany,
niech przychodzą, nie widziałem nic.







Agnieszka Kuciak

"Biesłan"

Byliśmy w szkole i jedliśmy kwiaty.
Pić mogliśmy nawet własny mocz.

Nie było lekcji. W sali gimnastycznej
skakał przez kozła tylko ogień.

Bawiliśmy się w terrorystów.
Bawiliśmy sie w czterdziestu rozbójników.

Jeden rozbójnik był miły i czytał sobie po cichu
wielką książkę bez obrazków i bez ocen.
Ale inni byli bardzo głupi.

Nie wiedzieli, jak nazywa się to miasto,
i że nie strzela sie z prawdziwej strzelby,
że nie strzela się do małych dzieci.

Dostalibyśmy piątkę z umierania.
Pani widziała, jak biegliśmy nadzy
przed kamerami, bijąc nowy rekord.

A teraz pełne nas telewizory,
płatna nad nami litość psychologów,
politowanie polityków.

Jesteśmy w raju i czujemy trupy.
Strzały słyszymy i hosannę.
Boga widzimy, bojąc się, że Bóg
zmieni religię i wysadzi niebo,
pełne dzieci, pełne tylko dzieci.

[Whisper]

Pamiętam jak rok temu oglądałem w telewizji to, co się działo w Biesłanie. Ryczałem, kiedy myślałem o tych wystrojonych pierwszakach, które szły do szkoły całe dumne. Dla nich to miało być święto, pierwszy dzień w szkole. Nie mogłem pojąć jak to w ogóle było możliwe - zrobić to dzieciom.

Dziś rano znów oglądałem telewizję i znów się popłakałem.

Dziś moja córka poszła pierwszy raz do szkoły i kiedy tak z nią szedłem i patrzyłem jaka jest szczęśliwa, to z jednej strony byłem potwornie dumny i szczęśliwy, a z drugiej coś mnie ściskało w żołądku...