STUDIUM OCHRONY WARTOŚCI KULTUROWYCH MIASTA ......
4 . STREFY OCHRONY KONSERWATORSKIEJ – definicje, cele ochrony i formy
realizacji celów.
Strefa B ochrony konserwatorskiej zachowanych elementów zabytkowych - teren objęty
pośrednią ochroną konserwatorską. Obszar obejmujący czytelne, lecz nie dominujące historyczne
zagospodarowanie, charakterystyczne w skali lokalnej; częściowo wypełniony oryginalną lub przekształconą zabudową historyczną z możliwymi ubytkami lub uzupełnieniami nową zabudową.
Celami ochrony w strefie B jest utrzymanie wybranych elementów istniejących oraz częściowe
ograniczenie swobody kształtowania elementów nowych, a w szczególności:
1. utrzymanie zasadniczego układu ulic i placów,
2. utrzymanie historycznej zasady podziałów parcelacyjnych,
3. utrzymanie istniejącej zabudowy o wartości historycznej,
4. utrzymanie historycznej kompozycji wybranych obiektów z dostosowaniem elementów nowych
do kompozycji istniejącej,
5. zachowanie kompozycji układów zieleni wraz z koniecznością uzupełniania ubytków i kontrolą
dosadzeń,
6. nawiązanie w nowej zabudowie do zasad historycznej kompozycji zespołu i typu zabudowy
sąsiadującej.
Realizacja celów ochrony nastąpi poprzez zapisy planistyczne w zakresie ustalenia:
1. kompozycji urbanistycznej,
2. linii zabudowy,
3. intensywności zabudowy,
4. podziałów parcelacyjnych,
5. form zabudowy, w tym wysokości budynków, rodzajów dachów, proporcji i kompozycji elewacji ,
6. ograniczenia możliwości fragmentarycznych remontów elewacji,
7. inne ustalenia ochrony dóbr kultury oraz zobowiązania publicznoprawne Miasta -
uwzględniające wytyczne konserwatorskie;
8. zapisy planistyczne zawierające wymóg uzgadniania przez Zachodniopomorskiego
Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków decyzji o warunkach zabudowy dla wybranych
obiektów (elementów krajobrazu), istotnych dla odbioru przestrzeni publicznej.