Witaj,niewidzialny przyjacielu,czyż można by zacząć inaczej?

[ponury63]

Budgie, LP Never Turn Your Back on a Friend, rok 1973

strona druga, utwór trzeci



"Parents"
(Tony Bourge, Ray Phillips, Burke Shelley)

When I was a little boy
They would say to me
Don't go in the world and play
It's bad company

All they had was child and faith
Let him grow and let him wait
Just to find out what it was to be free

Now I'm over twenty one
Growing up I've had my fun
And I know it's got to be

Baby lying in a womb
Are you free or in a tomb
Let me in, I feel I want to cry

Oh the road is there
Oh the road is there
Come on back, back

Wash your hands and up to bed
Mind your manners or you're dead
Mind the cars
Cause you've got school on Monday

Put my trust in God
Who is he I know not what
Something mummy said one Sunday

Maybe love is life
But life is not
It's something I need plenty of
Oh, I wish I'd live that day

Now there's no one near me now
Tell me what to do and how
Take me, let me sing my cares away

Oh that road is there
Oh that road is there
Come on back, back

Wash your hands and up to bed
Mind your manners or you're dead
Mind the cars
Cause you've got school on Monday

Black is black and white is white
Which to choose and which is right
Guide me to a place where I will stay

Wrap me up and keep me warm
Hide myself far from the storm
Sleep and love will keep my mind at rest

Only now I realize
What my parents had to try
Love you all and keep you all my life

Oh that road is there
Oh the road is there
Come on back, back






"Rodzice"

Kiedy byłem małym chłopcem
Rodzice zwykli mówić mi:
Uważaj na świat i jego gierki
To złe towarzystwo

Wszystkim, co mieli, było dziecko i wiara
Pozwolili mu dorastać, pozwolili mu czekać
By mogło odkryć, jak to jest być wolnym

Teraz mam dwadzieścia jeden lat
Dorastając miałem dobrą zabawę
I wiem, że dostałem to, by być

Dziecko leżące w łonie
Jesteś wolne czy też w grobie ?
Wpuść mnie, czuję, że chce mi się płakać

Tak, droga jest tam
Tak, droga jest tam
Cofnij się, wracaj...


Umyj ręce i marsz do łóżka
Zachowuj się rozsądnie, bo inaczej zginiesz
Uważaj na samochody
Przecież w poniedziałek znów do szkoły

Zaufaj Bogu tak jak ja
Kim On jest ? Coś tam słyszałem
Mamusia coś mówiła mi którejś niedzieli

Być może miłość jest życiem, ale nie na odwrót
To coś, czego potrzebuję bardzo dużo
Och, żałuję, że dożyłem tego dnia

Teraz nie ma tu nikogo blisko mnie
Powiedz mi, co robić mam i jak ?
Obejmij mnie, pozwól mi wypłakać cały ból

Tak, ta droga jest tam
Tak, ta droga jest tam
Cofnij się, wracaj...


Umyj ręce i marsz do łóżka
Uważaj, co robisz, bo inaczej zginiesz
Uważaj na samochody
Przecież w poniedziałek znów do szkoły

Czarne jest czarne, a białe jest białe
Co mam wybrać ? Co jest dobre ?
Zaprowadź mnie tam, gdzie mam pozostać

Przytul mnie i ogrzej mnie
Schowaj, by mnie nie dopadła żadna burza
Niech sen i miłość napełnią mnie spokojem

Dopiero teraz to rozumiem
Czego moi rodzice musieli doświadczyć
Kocham cię i zawsze będę z tobą

Tak, ta droga jest tam
Tak, droga jest tam
Cofnij się, wracaj...


tekst polski - glOOmy

[rrmi]

The Doors The End


To już koniec, wspaniały przyjacielu
To już koniec, mój jedyny przyjacielu,
To już koniec.
Koniec naszych niezrealizowanych planów,
Koniec tego, co trwa nieporuszenie.
Koniec bezpieczeństwa i niespodzianek.
Już nigdy nie spojrzę w twoje oczy.
Czy potrafisz sobie wyobrazić, jak to będzie?
Bezkresna wolność bez ograniczeń.
Rozpaczy gest, że czyjejś dłoni brak
Na tym beznadziejnym świecie.
Zagubione w rzymskich katakumbach bólu,
Wszystkie te dzieci są obłąkane
Wszystkie te dzieci są obłąkane
I czekają na letni deszcz.
Za miastem jest niebezpiecznie
Jedź autostradą królów
W kopalni złota dziwne rzeczy dzieją się.
Jedź autostradą na zachód, mój drogi.
Podążaj za wężem,
Podążaj za wężem.
Aż do jeziora, tego starożytnego jeziora.
Wąż jest długi
Na siedem mil
Podążaj za wężem, jest stary
A jego skóra jest zimna.
Zachód jest najlepszy
Zachód jest najlepszy
Przyjedź tu, my zrobimy resztę.
Błękitny autobus wzywa nas
Błękitny autobus wzywa nas
Kierowco, dokąd nas zawieziesz?
Morderca zbudził się przed świtem
Założył buty
Twarz przykrył maską ze starożytnej galerii
I przeszedł wzdłuż korytarza
Poszedł do pokoju gdzie mieszkała jego siostra
Potem złożył wizytę swemu bratu
I przeszedł wzdłuż korytarza
Podszedł do drzwi
I zajrzał do środka.
“Ojcze?”
“Tak, synu?”
„Chcę cię zabić”
“Matko?” Chcę…
Chodź mała, spróbuj swej szansy z nami
Chodź mała, spróbuj swej szansy z nami
Chodź mała, spróbuj swej szansy z nami
I spotkaj się ze mną
W tyle niebieskiego autobusu
(...)
Zabić, zabić, zabić, zabić,…
To już koniec, wspaniały przyjacielu
To już koniec, mój jedyny przyjacielu,
To już koniec.
Jest bolesne puszczać cię wolno
Ale ty i tak nigdy nie pójdziesz za mną
Koniec śmiechu i niewinnych kłamstw
Koniec nocy, kiedy to próbowaliśmy umrzeć
To już jest koniec...


This is the end
Beautiful friend
This is the end
My only friend, the end
Of our elaborate plans, the end
Of everything that stands, the end
No safety or surprise, the end
I'll never look into your eyes...again
Can you picture what will be
So limitless and free
Desperately in need...of some...stranger's hand
In a...desperate land
Lost in a Roman...wilderness of pain
And all the children are insane
All the children are insane
Waiting for the summer rain, yeah
There's danger on the edge of town
Ride the King's highway, baby
Weird scenes inside the gold mine
Ride the highway west, baby
Ride the snake, ride the snake
To the lake, the ancient lake, baby
The snake is long, seven miles
Ride the snake...he's old, and his skin is cold
The west is the best
The west is the best
Get here, and we'll do the rest
The blue bus is callin' us
The blue bus is callin' us
Driver, where you taken' us
The killer awoke before dawn, he put his boots on
He took a face from the ancient gallery
And he walked on down the hall
He went into the room where his sister lived, and...then he
Paid a visit to his brother, and then he
He walked on down the hall, and
And he came to a door...and he looked inside
Father, yes son, I want to kill you
Mother...I want to...***you
C'mon baby, take a chance with us
C'mon baby, take a chance with us
C'mon baby, take a chance with us
And meet me at the back of the blue bus
Doin' a blue rock
On a blue bus
Doin' a blue rock
C'mon, yeah
Kill, kill, kill, kill, kill, kill
This is the end
Beautiful friend
This is the end
My only friend, the end
It hurts to set you free
But you'll never follow me
The end of laughter and soft lies
The end of nights we tried to die
This is the end

[ponury63]

The Police, LP Outlandos d'Amour, rok 1978

Strona pierwsza, utwór trzeci.


"Od tej piosenki zaczęła się cała historia The Police. Była jedną z kilku, jakie Sting napisał na potrzeby ich pierwszego albumu. Opowiada, jak nietrudno się domyślić, o miłości do prostytutki. Prosty tekst, prosta melodia, ale coś w niej było. Może to stingowe rooooxane?...

Kompozycja powstała w Paryżu. Co ciekawe Sting uznał ją za nie najlepszą i początkowo nie pochwalił się nią przed kolegami. Jednakże kiedy usłyszał ją menager zespołu, od razu stwierdził, że to hit. Tak też się okazało. Choć nie podbiła list przebojów i była nawet zakazana w radiu, stała się jednak klasykiem. Sting nigdy nie poprzestał jej wykonywać. [...] Ukazała się na "All This Time", gdzie była bardziej stonowana, usłyszeć w niej można było instrumenty smyczkowe. Różnica pomiędzy tą wersją o pierwowzorem najlepiej chyba odzwierciedla ewolucję artysty."




"Roxanne"

Roxanne, you don't have to put on the red light
Those days are over
You don't have to sell your body to the night
Roxanne, you don't have to wear that dress tonight
Walk the streets for money
You don't care if it's wrong or if it's right

Roxanne, you don't have to put on the red light
Roxanne, you don't have to put on the red light

I've loved you since I knew you
I wouldn't talk down to you
I have to tell you just how I feel
I won't share you with another boy
You know my mind is made up
So put away your make up
Told you once I won't tell you again it's a bad way

Roxanne, you don't have to put on the red light
Roxanne, you don't have to put on the red light

She did anyway*

I've loved you since I knew you
I wouldn't talk down to you
Told you once I won't tell you
I won't share you with another boy
You know my mind is made up
So put away your make up
Told you once I won't tell you again it's a bad way

Roxanne, you don't have to put on the red light
Roxanne, you don't have to wear that dress tonight




"Roksana"

Roksano, nie musisz włączać czerwonego światła
Te dni się skończyły
Nie musisz już sprzedawać swego ciała nocy
Roksano, nie musisz zakładać tej sukienki dziś wieczorem
Chodzisz ulicami dla pieniędzy
Nie dbasz o to, czy to dobrze, czy to źle

Roksano, nie musisz włączać czerwonego światła
Roksano, nie musisz włączać czerwonego światła

Kocham cię odkąd cię poznałem
Wstydziłem się porozmawiać
Ale muszę ci powiedzieć co czuję
Nie będę się tobą dzielić z innym
Wiesz, że jestem zdecydowany
Odłóż więc makijaż
Powiedziałem ci raz i nie powiem więcej, to zła droga

Roksano, nie musisz włączać czerwonego światła
Roksano, nie musisz włączać czerwonego światła

I tak to zrobiła*

Kocham cię odkąd cię poznałem
Wstydziłem się porozmawiać
Powiedziałem ci raz i nie powiem więcej
Nie będę się tobą dzielić z innym
Wiesz, że jestem zdecydowany
Odłóż więc makijaż
Powiedziałem ci raz i nie powiem więcej, to zła droga

Roksano, nie musisz włączać czerwonego światła
Roksano, nie musisz zakładać tej sukienki dziś wieczorem


*Komentarz Stinga z "All This Time"


Żródło - www.sting.com.pl



...i jeszcze podobne tłumaczenie Wojtka Manna


Polski FC www.sting.oddech.com

[rrmi]

Simon & Garfunkel Sound of Silence

Witaj ciemności, mój stary przyjacielu
Przyszedłem z tobą porozmawiać znowu
Bo miękko pełzająca wizja
Zostawiła swoje nasiona, gdy spałem
I ta wizja, która została
Zasiana w moim umyśle
Ciągle pozostaje
Wśród dźwięku ciszy

W snach bez wytchnienia chodziłem sam
Wąskimi ulicami bruku
Pod aureolą ulicznej lampy
Osłoniłem się przed deszczem i wilgocią
Kiedy moje oczy zostały porażone (dosł. dźgnięte)
Błyskiem neonowego światła
Który rozdarł (dosł. podzielił) noc
I dotknął dźwięku ciszy

I w nagim świetle zobaczyłem
Dziesięć tysięcy ludzi, może więcej
Rozmawiali nie mówiąc
Słyszeli nie słuchając
Pisali piosenki, których głosy nigdy nie podzielą
I nikt nie ośmiela się
Zakłócić dźwięku ciszy

„Głupcy”, powiedziałem Ja, „Wy nie wiecie, że
Cisza jak rak rośnie.”
„Usłyszcie moje słowa, bym mógł was uczyć,
Chwyćcie moje ręce, bym mógł was dosięgnąć.”
Ale moje słowa spadły cicho jak krople wody,
Odbiły się echem w studniach ciszy.

A ludzie pokłonili się i modlili
Do neonowego boga, którego stworzyli
Znak zabłysnął swoim ostrzeżeniem
W słowach, które tworzył
A znaki powiedziały: „Słowa proroków
Są zapisane na ścianach metra
I korytarzach kamienic
I szepczą w dźwięku ciszy.”

[ponury63]

Budka Suflera, LP Ona przyszła prosto z chmur, rok 1980



"Tyle z tego masz"
(R. Lipko, A. Mogielnicki)

I po co ten pośpiech, ten nieustanny na oślep bieg,
Na wszystko dokoła stale zachłanny przed siebie pęd ?
Od świtu do zmierzchu, nocą do rana, rozwarcie ust,
By zawsze móc więcej jeszcze w nie złapać, niż zmieści brzuch.
I po co to ciągłe chciwe liczenie, kto więcej ma
Bez sensu i celu wieczne krążenie jak ćma, jak ćma...

Wielkie nic tobą wykarmione,
Wielkie nic, nawet trochę mniej,
Jakby zero uwieńczone wiankiem zer.
Wielkie nic w siebie zapatrzone,
Potem już dalej cisza,
Bez muzyki przetańczony cały bal.
Wielkie nic skrzętnie uzbierane,
Wielkie nic, choć z pozoru coś,
Wychodzone, wybiegane, piękne dno.
Wielkie nic, w tobie zakochane,
Puste jak oczu twoich blask,
Tyle z tego, tyle z tego w końcu masz,
Tyle z tego masz,
Tyle z tego masz,
Tyle z tego masz!

Czemu to nagle, czemu to wszystko na serio tak?
Bez piłki czy z piłką, wciąż na boisku, za faulem faul.
Skąd cała ta sławna siła przebicia, ten dziwny sport,
Czy to jest naprawdę sposób na życie, niech powie ktoś!

Wielkie nic skrzętnie uzbierane,
Wielkie nic, choć z pozoru coś,
Wychodzone, wybiegane, piękne dno.
Wielki nic, w tobie zakochane,
Puste jak oczu twoich blask,
Tyle z tego, tyle z tego w końcu masz,
Tyle z tego masz,
Tyle z tego masz,
Tyle z tego masz!

[ponury63]

...nie rozumiem sensu cierpienia tych, których pozostawiłeś samych, kiedy jechali do Ciebie...
...nie rozumiem sensu niesienia takiego krzyża...
...nie rozumiem wyższego znaczenia istnienia kogoś pokrzywdzonego na całe życie...

...codziennie oddajemy swe życie, plany, marzenia, troskę bliskich o nas zupełnie przypadkowym ludziom i zdarzeniom, zupełnie przypadkowemu losowi, zbiegowi zdarzeń....
...od których zaczyna zależeć zbyt wiele, by im móc zapobiec, by je móc powstrzymać...






Depeche Mode, LP Some Great Reward, rok 1984

Strona druga, utwór ostatni.



"Blasphemous rumours"

Girl of sixteen, whole life ahead of her
Slashed her wrists, bored with life
Didn't succeed, thank the Lord
For small mercies

Fighting back the tears, mother reads the note again
Sixteen candles burn in her mind
She takes the blame, it's always the same
She goes down on her knees and prays

I don't want to start any blasphemous rumours
But I think that God's got a sick sense of humor
And when I die I expect to find him laughing

Girl of eighteen, fell in love with everything
Found new life in Jesus Christ
Hit by a car, ended up
On a life support machine

Summer's day, as she passed away
Birds were singing in the summer sky
Then came the rain, and once again
A tear fell from her mother's eye

I don't want to start any blasphemous rumours
But I think that God's got a sick sense of humor
And when I die I expect to find him laughing




"Bluźniercze plotki"

Szesnastolatka, na którą czekało całe życie
Podcięła sobie żyły, gdyż miała dość
Jednak uratowano ją
Dzięki Bogu za odrobinę miłosierdzia

Walcząc ze łzami, jej matka czyta pozostawiony list
Oczyma wyobraźni widzi już szesnaście świec
Bierze winę na siebie, zawsze tak jest
Klęka i modli się

Osiemnastolatka zapałała miłością do świata
Znalazła nowe życie w Jezusie
Potrącona przez samochód
Skończyła na reanimacji

Gdy umierała tego letniego dnia
Śpiew ptaków rozbrzmiewał pod słonecznym niebem
A potem spadł deszcz
I jeszcze jedna łza
Spłyneła z oka jej matki

Nie zamierzam wywoływać bluźnierczych plotek
Uważam jednak, że Bóg ma niezdrowe poczucie humoru
A kiedy umrę, z pewnością będzie się śmiał


tłumaczenie Tomasz Beksiński


do posłuchania [fragment] [0,5 MB]

[ponury63]

Bruce Springsteen, LP Nebraska, rok 1982.

Strona pierwsza, utwór drugi.



"Atlantic City"

Well, they blew up the Chicken Man in Philly last night
Now, they blew up his house, too
Down on the boardwalk they're gettin' ready for a fight
Gonna see what them racket boys can do

Now, there's trouble bustin' in from outta state
And the D.A. can't get no relief
Gonna be a rumble out on the promenade
And the gamblin' commission's hangin' on by the skin of his teeth

Well now, ev'rything dies, baby, that's a fact
But maybe ev'rything that dies someday comes back
Put your makeup on, fix your hair up pretty
And meet me tonight in Atlantic City

Well, I got a job and tried to put my money away
But I got debts that no honest man can pay
So I drew what I had from the Central Trust
And I bought us two tickets on that Coast City bus

Now, baby, ev'rything dies, baby, that's a fact...

Now our luck may have died and our love may be cold
But with you forever I'll stay
We're goin' out where the sand's turnin' to gold
Put on your stockin's baby, `cause the night's getting cold
And maybe ev'rything dies, baby, that's a fact
But maybe ev'rything that dies someday comes back...

Now, I been lookin' for a job, but it's hard to find
Down here it's just winners and losers and don't
Get caught on the wrong side of that line
Well, I'm tired of comin' out on the losin' end
So, honey, last night I met this guy and I'm gonna
Do a little favor for him

Well, I guess ev'rything dies, baby, that's a fact...




"Atlantic City"

Cóż, ostatniej nocy załatwili tego tchórza z Filadelfii
A dzisiaj puścili z dymem jego dom
Grzeją się do walki na molo
Zobaczymy, na co stać tych wystrzałowych chłopców

Kłopoty zaczną się, gdy przyjdą ich kumple
Prokurator Okręgowy nie połapie się w tym
Będzie to na promenadzie
A komisja do spraw hazardu wisi mu na karku

Wszystko umiera, kochanie, tak już jest
Ale to co umarło może kiedyś wrócić
Zrób makijaż, popraw włosy
Spotkajmy się w Atlantic City
Dziś w nocy

Dostałem tu robotę i próbowałem coś zaoszczędzić
Ale wpakowałem się za głęboko i nie mogłem się wypłacić
Wyciągnąłem więc to, co zostało z Central Trust
l kupiłem dwa bilety na autobus do Coast City

Wszystko umiera, kochanie, tak już jest
Ale to co umarło może kiedyś wrócić
Zrób makijaż, popraw włosy
Spotkajmy się w Atlantic City
Dziś w nocy

Może szczęście nas opuściło, może wygasła nasza miłość
Ale zawsze będę z tobą
Jedziemy tam, gdzie piasek zamienia się w złoto
Noc jest chłodna, załóż pończochy
Może wszystko umiera i tak już musi być
Ale to, co umarło, może kiedyś wrócić...

Teraz szukam roboty, ale trudno ją znaleźć
Tutaj są tylko zwycięzcy i pokonani
I nie daj przeciągnąć się na niewłaściwą stronę
Jestem już zmęczony tym ciągłym przegrywaniem

Spotkałem tego faceta ostatniej nocy, kochanie
I zdecydowałem się oddać mu przysługę

Wszystko umiera, kochanie, tak już jest
Ale to co umarło może kiedyś wrócić
Zrób makijaż i popraw włosy
Spotkajmy się w Atlantic City
Dziś w nocy.


tłumaczenie Marek Zgaiński i Jędrzej Polak



...i jeszcze nieco inne tłumaczenie Wojtka Manna [z objaśnieniami]



....i jeszcze jedno z Forum GW *


Autor - Baldrik

Wczoraj w nocy "Kurczak" w Filadelfii poległ
Wyleciał w powietrze, wraz ze swoim domem
Chłopcy przy nabrzeżu już szykują się do wojny
Teraz zobaczymy do czego są zdolni

Zjeżdżają, na teren stanu, męty z całego kraju
Prokurator rejonowy ma tu niezły zajob
Na deptaku lada moment może dojść do rzezi
A komisja do spraw gier w tym po uszy siedzi

Cóż, wszystko umiera, mała, to fakt
Lecz może to, co dziś ginie, jeszcze się odrodzi raz
Umaluj się i świetną fryzurą zabłyśnij
Spotkamy się wieczorem, w Atlantic City

Chciałem cos odłożyć, kiedy miałem pracę
Lecz był dług i z pracy nikt by go nie spłacił
Wyczyściłem więc swe konto, no i teraz patrz
Ten autobus nad ocean dziś zawiezie nas

Cóż, wszystko umiera, mała, to fakt
Lecz może to, co ginie, jeszcze się odrodzi raz
Umaluj się i świetną fryzurą zabłyśnij
Spotkamy się wieczorem, w Atlantic City

Może szczęście nas opuściło, a miłość wystygła
Lecz będę przy tobie zawsze
Tam gdzie jedziemy, w złoto się zamienia piasek
Nałóż pończochy, bo noc będzie zimna
I może wszystko umiera, mała, to fakt
Lecz może to, co dziś ginie, jeszcze się odrodzi raz

Wciąż szukam pracy, lecz to chyba na nic
Tu są tylko wygrani i ci przegrani, nie może być gorzej
Niż znaleźć się po tej niewłaściwej stronie
Już dosyć mam ciągłych tych niepowodzeń
I wiesz, skarbie, wczoraj jeden gość mnie prosił
O małą przysługę. Więc zrobię, co mogę

Cóż, wszystko umiera, mała, to fakt
Lecz może to, co dziś ginie, jeszcze się odrodzi raz
Umaluj się i świetną fryzurą zabłyśnij
Spotkamy się wieczorem, w Atlantic City




do posłuchania
fragment 1 [0,12 MB]
fragment 2 [0,23 MB]

[ponury63]

Bruce Springsteen, LP Nebraska, rok 1982.

Strona druga, utwór ostatni.



"Reason to believe"

Seen a man standin' over a dead dog lyin' by the highway in a ditch
He's lookin' down kinda puzzled pokin' that dog with a stick
Got his car door flung open he's standin' out on highway 31
Like if he stood there long enough that dog'd get up and run
Struck me kinda funny seem kinda funny sir to me
Still at the end of every hard earned day people find some reason to believe

Now Mary Lou loved Johnny with a love mean and true
She said "Baby I'll work for you every day and bring my money home to you"
One day he up and left her and ever since that
She waits down at the end of that dirt road for young Johnny to come back
Struck me kinda funny seemed kind of funny sir to me
How at the end of every hard earned day people find some reason to believe

Take a baby to the river Kyle William they called him
Wash the baby in the water take away little Kyle's sin
In a whitewash shotgun shack an old man passes away
Take his body to the graveyard and over him they pray
Lord won't you tell us, tell us what does it mean
Still at the end of every hard earned day people find some reason to believe

Congregation gathers down by the riverside
Preacher stands with his Bible, groom stands waitin' for his bride
Congregation gone and the sun sets behind a weepin' willow tree
Groom stands alone and watches the river rush on so effortlessly
Wonderin' where can his baby be
Still at the end of every hard earned day people find some reason to believe




"Powód by wierzyć"

Stał facet na drodze, patrzył na psa w rowie
Z niepewnym uśmiechem dźgał go kijem w głowę
Samochód stał obok z otwartymi drzwiami
Facet ciągle czekał czy pies na nogi wstanie
Zabawna rzecz, chłopie, jak diabli mnie śmieszy
Każdy na końcu dnia ma powód by wierzyć

Mary Lou kochała Johnny'ego jak cholera
Mówiła: "Mały, robię, forsę dla nas zbieram"
Któregoś dnia Johnny zabrał tyłek w troki
A ona czeka przy zakurzonej drodze
Zabawna rzecz, chłopie, jak diabli mnie śmieszy
Każdy na końcu dnia ma powód by wierzyć

Biorą dziecko nad rzekę, imię mu nadają
Zanurzają w wodzie i grzech nasz zmywają
W białej szopie myśliwskiej stary dziś umiera
Biorą ciało na cmentarz, procesja się zbiera
Panie, ty mi odpowiedz, po co ludzie chcąc przeżyć
Na końcu dnia znajdują jakiś powód by wierzyć

Goście nad brzegiem rzeki zbierają się tłumnie
Pastor z Biblią, Pan Młody, nikt nic nie rozumie
Goście poszli, a słońce za wierzbą zachodzi
Pan Młody pocieszenia szuka w mętnej wodzie
Boże, czemu nie chciała ze mną życia przeżyć
l tak na końcu dnia znajdę powód by wierzyć


tłumaczenie Marek Zgaiński i Jędrzej Polak


do posłuchania fragment [0,15 MB]

[rrmi]

Marillion - "Forgotten Sons"

Armalite, street lights, nightsights
Searching the roofs for a sniper, viper fighter
Death in the shadows he'll maim you, wound you, kill you
for a long forgotten cause, on not so foreign shores,
boys baptised in wars.

Morphine, chill stream, bad dream
Serving as numbers on dogtags, flakrags, sandbags
Your friend has married your best friend, loves end, poison pen
Your flesh will always creep, tossing turning sloop
The wounds that burn so deep.

Your mother sits on the edge of the world
when the cameras start to roll
Panoramic viewpoints ressurect the killing fold
Your father drains another beer he's one of the few that cares
Crawling behind a saracen's hull
from the safety of his living room chair -
Forgotten Sons, Forgotten Sons, Forgotten Sons.

And so I patrol the valley of the shadow of the Tricolor
I must fear evil for I am but mortal and mortals can only die
asking questions, pleading answers from the nameless
faceless watchers that stalk the carpeted corridors of Whitehall
Who order desecration, mutilation, verbal masturbation
in their guarded bureaucratic wombs



Marillion Fugazi

Vodka intimate, an affair with isolation in a Blackheath cell
Extinguishing the fires in a private hell
Provoking the heartache to renew the licence
Of a bleeding heart poet in a fragile capsule
Propping up the crust of the glitter conscience
Wrapped in the christening shawl of a hangover
Baptised in the tears from the real
Drowning in the liquid seize on the Piccadilly line, rat race
Scuttling through the damp electric labyrinth
Caress Ophelia's hand with breathstroke ambition
An albatross in the marrytime tradition
Sheathed within the Walkman wear the halo of distortion
Aural contraceptive aborting pregnant conversation
She turned the harpoon and it pierced my heart
She hung herself around my neck

From the Time-Life-Guardians in their conscience bubbles
Safe and dry in my sea of troubles
Nine to five with suitable ties
Cast adrift as their side-show, peepshow, stereo hero
Becalm bestill, bewitch, drowning in the real

The thief of Baghdad hides in Islington now
Praying deportation for his sacred cow
A legacy of romance from a twilight world
The dowry of a relative mystery girl
A Vietnamese flower, a Dockland union
A mistress of release from a magazine's thighs
Magdalenes contracts more than favours
The feeding hands of western promise hold her by the throat

A son of a swastika of '45 parading a peroxide standard
Graffiti conjure disciples testaments of hatred
Aerosol wands whisper where the searchlights trim the barbed wire hedges
This is Brixton chess

A knight for Embankment folds his newspaper castle
A creature of habit, begs the boatman's coin
He'll fade with old soldiers in the grease stained roll call
And linger with the heartburn of Good Friday's last supper

Son watches father scan obituary columns in search of absent school friends
While his generation digests high fibre ignorance
Cowering behind curtains and the taped up painted windows
Decriminalised genocide, provided door to door Belsens
Pandora's box of holocausts gracefully cruising satellite infested heavens
Waiting, the season of the button, the penultimate migration
Radioactive perfumes, for the fashionably, for the terminally insane, insane
Do you realise? Do you realise?
Do you realise, this world is totally fugazi

Where are the prophets, where are the visionaries, where are the poets
To breach the dawn of the sentimental mercenary

Fugazi
Wódka-przyjaciółka, sprawa odizolowania w celi w Blackheath
Gasząca płomienie w moim prywatnym piekle
Prowokując ból serca celem odzyskania licencji
Poety o krwawiącym sercu ukrytego w kruchej kapsułce
Podpierającego skorupę błyskotliwej świadomości
Owiniętej szalem kaca
Ochrzczonej łzami nad rzeczywistością
Tonąc w niestałym ataku na Picadilly,w wyścigu szczurów
Uciekając przez wilgotny elektryczny labirynt
(Pieścisz dłoń Ofelii z klasyczną ambicją
Umizgi Albatrosa, ślubne tradycje)
Ukryty wewnątrz walkmana z fałszywą aureolą
Nauszny środek antykoncepcyjny - do poronienia, brzemiennej konwersacji,
(Lecz ona odwróciła harpun, który przebił moje serce
I zawiesiła się na mej szyi)
Przed świadomym bełkotem Time'u, Life'u, Guardian'a
Bezpieczny i suchy we własnym morzu kłopotów
Całodniowo w odpowiednich krawatach
Dryfuję rzucony na fale, gdy ich uboczne przedstawienie, fotoplastykon, bohater stereo
tracą wiatr, cichną, czarują tonąc, tonąc w rzeczywistości
Złodziej z Bagdadu ukrywa się teraz w Islingtown
Modląc się o deportowanie swojej świętej krowy
Dziedzictwo romansu ze świata zmierzchu
Posag spokrewnionej tajemniczej dziewczyny
Wietnamski kwiat, układ w Dockland
Kochanka wyrwania z uścisku periodyków
Ta Magdalena zaciąga dług większy od uprzejmości
Karmiące dłonie zachodniej obietnicy duszą ją za gardło
Syn swastyki z 1945 roku wymachujący utlenionym sztandarem
Studenci napisów na murach zaklinają testamenty nienawiści
Aerozolowe różdżki podszeptują, gdzie reflektory przecinają ogrodzenie
Z drutu kolczastego
Taka jest gra w szachy w Brixton
Rycerz z nadbrzeża zwija swój gazeciany zamek
Istota żyjąca z nawyków, żebrze u przewoźnika o monetę
Odejdzie w zapomnienie tak, jak starzy żołnierze na wytłuszczonych wezwaniach
Pokutują ze zgagą po ostatniej piątkowej kolacji
Syn obserwuje ojca przeglądającego nekrologi w gazecie
W poszukiwaniu nieobecnych przyjaciół ze szkoły
A generacja przyswaja sobie naturalną ignorancję
Kuląc się za zasłonami i zalepionymi, zamalowanymi oknami
Ludobójstwo dozwolone, od drzwi do drzwi obozu w Belsens
Puszki Pandory wypełnione masakrą krążą z wdziękiem, Od satelitów roi się niebo
Czekaj - sezon przycisków - przedostatnia migracja
Radioaktywne perfumy dla modnie, dla ostatecznie Obłąkanych, obłąkanych
Czy zdajesz sobie sprawę? Czy już rozumiesz?
Czy nareszcie rozumiesz?
Że ten świat jest całkowicie zjebany
Gdzie się podziali prorocy?
Gdzie się podziali wizjonerzy?
Gdzie się podziali poeci?
Aby zakłócić świt sentymentalnych chciwców



Marillion Assassing


Jestem zabójcą o języku
Spieczonym elokwencją
Jestem zabójcą tworzącym twą Nemezis
Na ofiarnym ołtarzu sukcesu ...przyjacielu
Zabieram pocałunki nieznajomemu ...przyjacielu
I bez zaklęć skruchy ...przyjacielu
Obnażam ostrze ukryte w mym głosie ...przyjacielu

Kto ozdabiał szal fugijskim węzłem?
Kto maskował wzruszenie
W odległym spojrzeniu?
Kto w drzewie familijnym kreski ponacinał?
Kto zahipnotyzował winę w trans rytmu kariery?
Ja - zabójca, twój przyjaciel
Posłuchaj, jak sylaby mordu tną
Z wyrachowaną precyzją
Szablonowe, lodowate zdania gwałcą twe uszy
Alfabet Apokalipsy rzuca zaklęcie -
Credo spokojnej dykcji
Przymiotniki zniszczenia
Zagrzebują sedno sprawy
Jadowite czasowniki bezlitosnej szczerości
Są jak mania zabójcza
Przyjaciel w potrzebie, to przyjaciel,
Który krwawi
Niechaj gorzkie milczenie zatruje tę ranę

Byłeś sentymentalnym najemnikiem
W strefie swobodnych strzałów
Demonstrującym hollywoodzkie sumienie
Byłeś modnym przeciwnikiem
W fetyszowym mundurze
Płatnym niewolnikiem Pawłowa -
*Z reakcją warunkową na sukces
Bezstronny obserwator -
Zabijam kolekcjonera - dezertera

Poddałeś się niepowodzeniu ...przyjacielu
Ale oto pojawiłem się ja - chłodny nieznajomy ...przyjacielu
Aby zlikwidować twój problem ...przyjacielu
Obnażyłem ostrze ukryte w mym głosie ...przyjacielu

Jestem zabójcą
Jestem zabójcą



Marillion Script For a Jester's Tear


A wiec jestem znów
Na placu zabaw złamanych serc
Jeszcze jedno doświadczenie, jeszcze jedna notatka
We własnoręcznie napisanym pamiętniku
I zarazem jeszcze jedno emocjonalne samobójstwo
Przedawkowałem uczucia i dumę
Za późno by powiedzieć, że cię kocham
Za późno by raz jeszcze odegrać przedstawienie
Porzucam relikwie
Na mym wczorajszym placu zabaw

Przegrywam na huśtawkach,
Przegrywam na karuzelach
Przegrywam na huśtawkach,
Przegrywam na karuzelach
Zbyt wiele, zbyt szybko. zbyt daleko by iść
Za późno by bawić się dalej - gra jest skończona
Gra jest skończona

A wiec jestem znów na placu zabaw
Złamanych serc
Przegrywam na huśtawkach,
Przegrywam na karuzelach
Gra jest skończona. skończona...

I zarazem jeszcze jedno emocjonalne samobójstwo
Przedawkowałem uczucia i dumę
Przegrywam na huśtawkach,
Przegrywam na karuzelach
Gra jest skończona

Za późno by powiedzieć, że cię kocham
Za późno by raz jeszcze odegrać przedstawienie
Gra jest skończona...

Odtwarzam swoja role w klasycznym stylu męczennika
Jestem bohaterem o wykrzywionym uśmiechu
Aby wykrwawić rymy tej piosenki
Opisać rytuały, którymi mam naprawić swe błędy
Epitafium dla zaprzepaszczonego marzenia
By egzorcyzmami wskrzesić niemy krzyk
Krzyk zrodzony z cierpienia
Nigdy nie napisałem miłosnej pieśni
Słowa jakoś nigdy nie cisnęły mi się na usta
Teraz smutny nurzam się we wspomnieniach
- Czyż bym spoglądał przez ideał?
- Badam cienie po drugiej stronie poranka
I badam cienie po drugiej stronie żałoby
Obiecane wesele stało się stypą
Obiecane wesele stało się stypą,
Stypaą stypą...

Głupiec zbiegły z raju
Spojrzy przez ramie i zapłacze
Usiądzie i gryząc narcyzy
Będzie powtarzał "dlaczego?"
A gdy ty dorośniesz i opuścisz plac zabaw
Gdzie pocałowałaś swego księcia
I znalazłaś swoja żabę

Przypomnij sobie błazna, który pokazał ci łzy
Przepis na łzy
Ja schowam swój spokój na zawsze
Gdy ty będziesz paradować w swej ślubnej sukni
W ciszy mego wstydu
Niemowa który nauczył się pieśni syren
Jest już solista w tej grze,
Stałem się solistą w tej grze
Lecz gra jest skończona

Czy wciąż możesz powiedziec ze mnie kochasz?



Ponury , moze jakies probeczki?
To takie piekne wciaz jest , moze kogos zarazimy?
Tolu

[tola]

Rrmi

[ponury63]

Mam próbeczki, po 30 sekund:


Fugazi * / **


Assassing * / **


Script for a Jester`s Tear *

[ponury63]

...jedna z moich ulubionych płyt... i trzy tłumaczenia...





Marillion, LP The thieving magpie [Sroka złodziejka], rok 1988



"Incommunicado"
(Dereck Dick)


I'd be really pleased to meet you if only I could remember your name
But I got problems with my memory ever since I got a winner in the fame game
I'm a citizen of Legoland travellin' Incommunicado
And I don't give a damn for the Fleet Street afficionados

But I don't want to be the backpage interview
I don't want launderette anonymity
I want my handprints in the concrete on Sunset Boulevard
A dummy in Tussauds you'll see. Incommunicado

I'm a Marquee veteran, a multi-media bonafide celebrity
I've got an allergy to Perrier, daylight and responsibility
I'm a rootin-tootin cowboy, a Peter Pan with street credibility
Always making the point with the dawn patrol fraternity

Sometimes it seems like I've been here before
When I hear opportunity kicking in my door
Call it synchronicity call it Deja Vu
I just put my faith in destiny- it's the way that I choose

But I don't want to be a tin can tied to the bumper of a wedding limousine,
Or currently residing in the where-are-they-now file
A toupée on the cabaret scene
I want to do adverts for American Express cards
And talk shows on prime time TV,
A villa in France
My own cocktail bar
And that's where you're gonna find me
Incommunicado

Sometimes it seems like I've been here before
When I hear opportunity kicking in my door
Call it synchronicity call it deja vu
I just put my faith in destiny it's the way that I choose
Incommunicado
It's the only way
Incommunicado





"W odosobnieniu"

Z przyjemnością spotkam się z tobą, jeśli tylko zapamiętam twoje imię
Lecz mam kłopoty z pamięcią odkąd zostałem zwycięzcą w grze o sławę
Jestem obywatelem Legolandu podróżującym w odosobnieniu
I nie poświęcę się dla tych cholernych miłośników z Fleet Street

Nie chcę by drukowano ze mną wywiady na tylnich stronach gazet
Nie chcę pozostać anonimowy
Chcę mieć własne odciski dłoni na Bulwarze Zachodzącego Słońca
Zobaczycie jeszcze moją figurę woskową u Madame Tussaud
W odosobnieniu

Jestem podróżującym weteranem, prawdziwą znakomitością multimediów
Mam alergię na Perrier'a, światło słoneczne i odpowiedzialność
Jestem rozrywkowym kowbojem, ulicznym Piotrusiem Panem
Zawsze poszukuję sensu podczas porannych rekonesansów

Czasami wydaje mi się jakbym już kiedyś tutaj był
Kiedy słyszę jak okazja wali do mych drzwi
Możesz nazwać to przypadkiem, możesz nazwać déja vu
Po prostu wierzę w przeznaczenie - taka jest droga, którą obrałem

Nie chcę być blaszaną puszką przywiązaną do ślubnej limuzyny,
Ani zagubioną dawno temu teczką w rejestrze
Nie chcę być peruką na scenie kabaretu
Chcę reklamować karty American Express
I udzielać wywiadów w telewizji,
Mieć willę we Francji z własnym barem
I tam właśnie mnie znajdziesz
W odosobnieniu

Czasami wydaje mi się jakbym już kiedyś tutaj był
Kiedy słyszę jak okazja wali do mych drzwi
Możesz nazwać to przypadkiem, możesz nazwać déja vu
Po prostu wierzę w przeznaczenie - taka jest droga, którą obrałem
W odosobnieniu
To jedyna droga
W odosobnieniu


tłumaczenie Andrzej Hreczyński





"Zalany"

Z przyjemnością cię poznam
Gdybym tylko mógł zapamiętać twe imię
Lecz mam kłopoty z pamięcią
Odkąd wygrałem w grze o sławę
Jestem obywatelem z Legolandu
Podróżującym w odosobnieniu
I chromolę wszystkich bubków z Fleet Street

Lecz nie chcę być wywiadem z ostatniej strony
Nie pragnę anonimowości samoobsługowego zakładu pralniczego
Chcę mieć odciski swych dłoni w betonie
Na Bulwarze Zachodzącego Słońca
I figurę woskową w muzeum Madame Tussaud
Jeszcze zobaczycie
Incommunicado

Jestem weteranem klubu Marquee,
Niekłamaną sławą mass-mediów
Jestem uczulony na Perriera,
Światło dnia i odpowiedzialność
Jestem kowbojem,
Wiarygodnym Piotrusiem Panem z ulicy
Zawsze potrafiącym przekonać bractwo
Porannych policyjnych patroli

Czasami wydaje mi się że już tu kiedyś byłem
Gdy słyszę jak okazja dobija się do mych drzwi
Nazwij to synchronizacją lub deja vu
Ja wierzę w przeznaczenie
I taką drogę wybieram

Lecz nie chcę być puszką
Przywiązaną z tyłu weselnej limuzyny
Lub ostatnio zamieszkiwać w kartotece
Pod hasłem "Gdzie oni są teraz?"
Czy też być peruką na scenie w kabarecie
Chcę robić reklamy dla American Express
I występować w programach znaczącej sieci telewizyjnej
Mieć willę we Francji i własny koktajl-bar
I tam właśnie znajdziecie mnie

Incommunicado

Czasami wydaje mi się...

Incommunicado





"Zalany w pestkę"

Byłoby mi bardzo miło spotkać cię
Gdybym tylko mógł przypomnieć sobie twoje imię
Lecz zawsze miałem problemy z pamięcią
Odkąd zostałem zwycięzcą w grze o sławę
Jestem obywatelem Legolandu
Podróżującym na bani
l nie dam złamanego grosza za koleżków z Fleet Street

Lecz nie chcę być wywiadem na ostatniej stronie
Nie chcę anonimowości samoobsługowych pralni
Chcę odcisków moich dłoni w betonie
Na Bulwarze Zachodzącego Słońca
Figurę u Tussaud zobaczycie zalaną w pestkę

Jestem weteranem Marguee,
Prawdziwą znakomitością środków masowego przekazu
Mam alergię na Perriera, światło dnia i odpowiedzialność
Jestem pyskatym cowboyem
Piotrusiem Panem, w którego wierzy ulica
Zawsze daję sobie radę
Z chłopakami z patrolu o świcie

Czasami wydaje się, że byłem tu już przedtem
Gdy słyszę jak świetna okazja puka do mych drzwi
Nazwijcie to synchronicznością,
Nazwijcie to deja vu
Po prostu polegam na losie - taką drogę wybieram

Lecz nie chcę być cienką puszką
Przywiązaną do zderzaka ślubnej limuzyny
Czy stale rezydować
w kartotece "gdzie teraz oni są"
Peruką w scenie kabaretowej
Chcę robić reklamówki kart kredytowych American Express
Talk show w najlepszym paśmie tv
Chcę willi we Francji, własnego cocktail baru
I tam mnie właśnie znajdziecie
Zalanego w pestkę

Czasami wydaje się, że byłem tu już przedtem
Gdy słyszę jak świetna okazja puka do mych drzwi



* Fleet Street - w latach osiemdziesiątych przy tej londyńskiej ulicy mieściły się siedziby ponad 100 redakcji, od najbardziej znaczących dzienników w Anglii aż po prowincjonalne gazety [Koniec mediów na Fleet Street]


do posłuchania [fragment] [0,15 MB]

[ponury63]

K U L T, LP Tata Kazika, rok 1992.


"Marianna"
(Staszek Staszewski)

U Marianny orzechy z miodem
U Marianny szampan pod lodem
U Marianny krwawa langusta
Ma Marianna ćwiczone usta
Bieliznę z polotem, na ekler majtki złote
Chłopców judzi, ale się nudzi

Lecz na szczęście w swoim zamczysku
Wśród zbrój starych, Azefa listów
W policyjnych aurze romantyk
Czuwa ciotka - Idalia Antyk
Ta jej przychyli nieba, ta wie co dziecku trzeba
Wnet jej wtyka romans barykad

O jak klawo, o jaka draka
Można śmiać się, można i płakać
Wnet zapomnieć na d***e krosty
Zamiast krzywych - nogi mieć proste
Przeliczne podniety i nowe wsio gadżety
Kat, ofiara, Che Guevara

A ciotka Idalia miesza cykutę
Zdejmuje ze ściany włócznie zatrute
Czerwoną gwiazdeczkę, portrecik cara
W kuferku Mariannie wysyła zaraz
Wszak dziecko spleen dławi, niech trochę się zabawi
Niech pofika, Nike barykad

U Marianny książeczki Mao
Sierp i młotek, trójząb ze strzałą
Dzieł batiuszki półeczka spora
Notatniki agitatora
A w lektur swych przerwach już wie, jak się rozerwać -
Tam pomyka, gdzie zgiełk barykad

A ciotka Idalia jeść kurkom sypie
Brutalne metody nie są w jej typie
Do drzemki na ganku pachnie kwiat wiśni
Społeczność współczesna wnet jej się przyśni
A za nią, do mokrej roboty wnet się kopnie
- W zwartych szykach - armia barykad

solo w tym samym tempie ma być

Przez Mariannę w nocy polucja
Całe szczęście - jest rewolucja
Śmietnik płonie, policja pędzi
No co z tą pałą, do ***** nędzy !
Bierz pióro, ponuro w odezwie opisz flika
Gwałcącego panny z barykad

A ciotka Idalia żuje obiadek
Sto batów Praksedzie na goły zadek
Na Sybir Macieja, do pierdla Hryćka
Ogrody, szynszyle, róż na policzkach
Krucyfiks, z nim w zgodzie fotosik na komodzie
Panna dzika, Nike barykad

Ech Marianno, zrzuć no suknię
Jutro rano trzydziestka stuknie
Chodź no z nami, wynajmiem szalet
Odgryziem szyjke, zrobimy balet
I pokażemy, bo znamy te problemy
Co wynika z ognia barykad

Nas ciotka Idalia nie może złapać
My ciotkę Idalię zaklniemy w capa
Przepchniemy baniolę przez Laissez-passee
Tygrysa do baku i wio na trasę
W słońca migotanie, za nami świat zostanie
I panika ery barykad

Morda flika, wojsko w łazikach
Polityka, klasa i klika
Wiece w rykach, partia, syndykat,
dialektyka i w ogóle wszystko co nam przeszkadza
spokojnie leżeć na słońcu trzymając ręce na piersiach panienek
i patrzeć na chmury typu cumulus w kolorze białym...


Natomiast niebo jest przy tym niebieskie...


do posłuchania [fragment] [0,24 MB]




"Notoryczna narzeczona"
(Staszek Staszewski)

Blask łun
Nad miastem lśni
Ciem cień
A za drzwiami Wy
Mrok, kwiat
Wystarczy wam za ślub
Mdły gest
Zamiast przysiąg aż po grób

Notoryczna narzeczona
Gdy zaśniecie, wróży z kart
Czy na życie wystarczycie
I co każdy z was jest wart
W damę kier z jej ciała spływa
Grzana w waszych betach krew
Na nic wszystko, nocą wiecznie się odkrywa
Nieśmiertelny walet trefl

Zły czas
Wśród obcych ścian
Róż już
Nie przynosi pan
Dzień w dzień
Wyłazi z niego zwierz
Ból, wstręt
I to wytrzymać trzeba też

Notoryczna narzeczona
Nie pamięta chamskich wrzaw
W całym życiu tylko ona
Wierzy w wielkość waszych spraw
I nie może, choćby chciała
Nawet was po pysku zbić
Bo ją babcia kiedyś ostrzegała
Że rozsądną trzeba być

Wciąż lęk
Bo gdzie stąd iść
Wszak człek
To nie jesienny liść
Strzeż się
Do dawnych tesknić lśnień
Zgnił czas
Choć tropem z miasta jeszcze dzień

Do drzwi puka wieczorami
Z butelkami cały gang
I w dom zmienia się czasami
Meta w rytmie starych tang
Notoryczna narzeczona
Pijąc śmieje się do łez
Gdy wraz z nocą wasza miłość kona
- bo to przecież tak już jest -
Gdy wraz z nocą wasza miłość kona
Znów samotna jest jak pies.


do posłuchania [fragment] [0,24 MB]

[paprotka]

Piękna ta strona. Dzięki za wszystko Wam, Niewidzialni
Ale czegoś tu brakuje.
To jak puzzle, patrzę na okładkę Nebraski...i..

no, dobra, OK.

Miałam sąsiada, kumpla prawie. Miał wtedy tyle lat, co ja teraz, znaczy straszny zgred. Ale miał w domu największe kolumny, jakie w życiu widziałam i był największym fanem Queen, jakiego znam. Freddiego kochał bardziej niż własną żonę i córkę. Najbardziej to się właśnie przez te kolumny zakumplowaliśmy, ponieważ i on, i ja prowadziliśmy nieustającą wojnę ze światem o prawo do głośnego słuchania muzyki. Kiedy tylko był sam w domu, ściany sypały tynkiem, podłoga wibrowała u mnie tak, że kredki na biurku drżały. Mi się podobało, nawet że to Queen. Dla heterorównowagi chyba, kochał też Beatę Kozidrak.. długo, długo nic...a potem jeszcze sporo innej zgredowskiej muzyki. Tak sobie w jednym staliśmy domku, on obśmiewał moje Republiki, ja jego Iggy`ego Popa i super było. Prawda jest taka, że sączył zgredzi jad powoli i wszystko, co wiem o tamtych czasach i o tamtej muzyce to od Niego. O Queen na pewno, caluśka dyskografia przetłuczona z milion razy.
Buddy you're a boy make a big noise - jak to słyszę to zawsze myślę o Zgredsiedzie.
we will we will rock you, we will we will rock you lubił sobie mruczeć...
Kiedyś na bańce odśpiewał BR, ludzie, co to był za popis! Na samo wspomnienie mam drgawki.

Too late, my time has come,
Sends shivers down my spine, body's aching all the time
Goodbye, ev'rybody, I've got to go,
Gotta leave you all behind and face the truth
Mama, oooooooh, I don't want to die,
I sometimes wish I'd never been born at all

Aż kiedyś Zgredzio zabrał rodzinę w podróż zagraniczną, a mnie dał klucze od domku, żebym się opiekowała jego kolumnami. Dowód najwyższego zaufania, z zakazem dotykania większości queen - relikwiów. I tam właśnie, któregoś grudniowego wieczoru, przeglądając jego zgredzie winyle natrafiłam na wciśniętą w kąt, czarno/fotograficzną, surową płytę. Słuchałam jej każdego wieczoru do powrotu Zgreda. Jedyna płyta tego zespołu, która trzyma mnie do dziś. I tylko ona. Teraz, kiedy patrzę na okładkę Nebraski, widzę, że to brakujące ogniwo The Joshua Tree- drzewka na kalifornijskiej pustyni..
Właściwie to nie wiem, co z niej wkleić. Bo i With or without you powinno być, i I still haven`t found .., i Bulett the blue sky, i Mothers of the disappeared.. wszystko powinno...

Zgred mnie, oczywiście, wyśmiał, i że się nie znam, ale ta płyta była dla mnie wtedy wstrząsem anafilaktycznym i tachykardią na maksa. Do tej pory, kiedy pobrzękują gitarki na tej płycie, ja widzę padający śnieg, cierpką herbatę na języku czuję i jakieś takie umocowanie w rzeczywistości.
Bono kiedyś powiedział, że Bruce Springsteen to "Budda jego młodości". Słychać, widać i czuć. Ale dla mnie Bruce to jeszcze jedna nitka, która łączy ze Zgredem, w dość pokręcony sposób.Te słowa też tu powinny być.

Ain't no angel gonna greet me
It's just you and I my friend
On the streets of Philadelphia

Jest tak scena w tym filmie, kiedy Andrew wychodzi po pierwszej rozmowie z kancelarii Joe Millera, staje na ulicy.. Tylko twarz Toma Hanksa i muzyka Springsteena.. Rany, za to Oskar dla obu to za mało. Tu, na tej ulicy jest wszystko. Pierwszy film o AIDS, pierwsza taka historia.. a nam w szkole taką ciemnotę wciskali o dżumie XX wieku i Aniele Śmierci..
Widziałam ten film na studiach, Zgreda dawno nie było, wyprowadził się i parkiet nie drżał już w sobotnie popołudnie Friends will be friends, ani Radio Ga Ga ( Radio puszczał jak był naprawdę mocno wkurzony ) , ani Somebody to love me.., nawet nie wiem czy kupił Innuendo, nie wiem czy widział ostatni teledysk Freddiego, jego upudrowaną twarz.. Nie wiem co myślał tego listopada 1991. Kiedyś powiedział mi, że Freddie nie umrze nigdy..
Ja ten listopad pamiętam bardzo dobrze, bo jak to by Freddie ..
I've fallen in love
I've fallen in love for the first time
And this time I know it's for real
I've fallen in love, yeah
God knows, God knows I've fallen in love.

Słuchałam wtedy zupełnie nieakceptowalnej dla Zgreda muzyki, lata świetlne od jego Buddy - Sex Pistols, Metallica, Bruce Dickinson, Nevermind stało pod drzwiami.. i całe Seattle, ale trzepnęło mnie wtedy, jak pomyślałam o Zgredzie, pamiętam ten dzień..

Marillion, Dire Straits, Deep Purple i Pink Floyd, oraz cały ten zgredzi staff to wszystko dzięki Niemu.
No i Queen, no i "Drzewko". I pewnie wszystko z epoki winylowej.
Czasem patrzę na juniora, jak próbuje z namaszczeniem rozczapierzyć paluszki i uchwycić, wyjąć płytę z opakowania .. ech.. on nie wie co to dopasować paluszki do winyla, by nie opalcować, ale stara się.

Innuendo, Inncomunicado, Assasing i Lavender, Bruce, Joshua Tree, ...puzzle, Zgred - jedna historia

Sometimes I get to feelin'
I was back in the old days - long ago
When we were kids when we were young
Thing seemed so perfect - you know
The days were endless we were crazy we were young


Those were the days of our lives
The bad things in life were so few
Those days are all gone now but one thing's still true
When I look and I find
I still ...

[rrmi]

Zasluzyla Pani na Zlota trzcionke

[Zochna]

Piękna ta strona...

(...)

Those were the days of our lives
The bad things in life were so few
Those days are all gone now but one thing's still true
When I look and I find
I still ...[/i]

qurcze..wzruszylam sie

[anSi]

Czytam ten wątek po cichutku, w ukryciu odkąd jestem na forum, ale paprotko Twój post - mistrzostwo świata. Przywołałaś w nim nastrój ulotnych, ważnych dla mnie listopadowych wieczorów, kiedy to tylko muzyka i ja i wszystko wokół takie proste i takie trudne jednocześnie....

[ponury63]

Legenda polskiego rocka i bluesa Mira Kubasińska zmarła w szpitalu w Otwocku w wieku 61 lat [ * ]






Breakout, LP Na drugim brzegu tęczy, rok 1969.

Strona pierwsza, utwór trzeci.



"Na drugim brzegu tęczy"
(muz. Tadeusz Nalepa, sł. Bogdan Loebl)


Przychodzisz zawsze do mnie
gdy zapada zmrok
zapalasz rzekę tęczy
i przerywasz noc.

Nie pytasz nigdy o nic
a jednak wiesz co chcę:
przepłynąć poprzez tęczę
na jej nieznany drugi brzeg.

Zobaczyć słońce w nocy
zobaczyć latem śnieg
królika trzymać w dłoniach
i głaskać dłonią jego sierść.



do posłuchania [fragment] [0,24 MB]





"Gdybyś kochał, hej"
(muz. Tadeusz Nalepa, sł. Jacek Grań)

Gdybyś lubił mnie choć trochę, hej,
gdybyś kochał jak nie kochasz mnie
gdybyś nie był jaki jesteś,
zechciał, tak jak nie chcesz mnie.

byłbyś wiatrem, a ja polem, hej,
byłbyś niebem, ja topolą, hej,
byłbyś słońcem, a ja cieniem,
gdybyś tylko zmienił się!

Gdybyś nie śnił mi się w nocy, hej,
gdybyś dał mi wreszcie spokój, hej,
może bym ci darowała,
może zapomniałabym.

Gdybyś lubił mnie choć trochę, hej,
gdybyś kochał jak nie kochasz mnie
gdybyś nie był jaki jesteś,
zechciał, tak jak nie chcesz mnie!



do posłuchania [fragment] [0,24 MB]

[ponury63]

Blackout, LP Blackout, rok 1967.




"Wyspa"
(muz. Tadeusz Nalepa, sł. Bogdan Loebl)

Wierz mi, wierz, ta wyspa jest.
To gdzieś tu, gdzieś blisko już.
Uwierz w to i pomóż mi,
pomóż ją odnaleźć.

Tam już rąk nie zranisz swych,
napalm tam nie zakwita krwią,
ani też na wyspie tej
nikt nie sadzi drzew kolczastych, drutów.

Tam noce spokojne, tam tylko spadają race gwiazd,
na szczęście to, trzeba wierzyć im.
Tam dni są słoneczne, tam łąki zielone, chłopcy z nich
rwą kwiaty swym ukochanym.
Musisz uwierzyć mi, że jest
taka wyspa pod skrzydłami ptaków,
gdzie dziecko bez trwogi spogląda w gęstwinę białych chmur,
bo wie, że z nich tylko deszcz.

Wierz mi, wierz, ta wyspa jest
i nasz tam będzie domu dach,
nasze drzwi do których
nikt nocą nie zapuka.

Wierz mi, wierz, ta wyspa jest
póki ty jesteś ze mną tu.
Może brzeg nad Wisłą jej,
może jest nią właśnie twa ojczyzna.

Gdzie noce spokojne, tam tylko spadają race gwiazd,
na szczęście to, trzeba wierzyć im.
Gdzie dni są słoneczne, gdzie łąki zielone, chłopcy z nich
rwą kwiaty swym ukochanym.
Musisz uwierzyć mi, że jest
taka wyspa pośród morza ognia,
gdzie dziecko bez trwogi spogląda w gęstwinę białych chmur,
bo wie, że z nich tylko deszcz.


do posłuchania [fragment] [0,12 MB]

[ponury63]

Breakout, LP Na drugim brzegu tęczy


"Poszłabym za tobą"
(muz. Tadeusz Nalepa, sł. Jacek Grań)


Poszłabym za tobą
Do samego nieba
Ale za wysoko, ale za wysoko
Ale jak się tego nie bać ?

Poszłabym za Tobą
Do samego piekła
Ale za gorąco, ale za gorąco
Ale jeszcze bym się spiekła !

Poszłabym za tobą
Na rozstajne drogi
Ale za daleko, ale za daleko
Jak na moje nogi, hej, hej !

Poszłabym za tobą
Na sam koniec świata
Ale mi się nie chce, ale mi się nie chce
Nie chce za chłopcami latać !