Kącik poezji własnej

[tola]

Do widzenia

i jak echo ogłuchłe zamieram

jeszcze w tchu nie mogąc wysupłać
słów ździwienia

na drzwi zamknięte
przed schylonym czołem tak nagle

a czekanie było na dłoń
co pomocną być miała zadanie

do widzenia
na długie słowa

do widzenia
w tak smutku minucie

za lat
kilkanaście
być może

napiszę

zamierają w żyłach strugi krwi
gdy wciąż w uszach dźwięczy mi
odgłos zatrzaśniętych drzwi

wpatruję się w nie
liczę minuty złe
czekam na otwarcie drzwi
czekam
pomóż mi

Za oknem
na ziemi
na gałązkach
śnieg

Jeszcze niczym
nie dotknięty
może przeżegnany
skrzydłem
tylko

Jeszcze
nie wiem
jakie ślady
dziś zostawię

Jeszcze nigdy
nie wydeptałam
bosą stopą
nowej ścieżki

[marcowe błocko]

niech się skończy
to smutno-ponuro
rozpłakane
na szaro-buro

wiosną
chcę widzieć
Ciebie
kwitnącą
ciepłą
radosną

bądź mi
pachnąca baziami
i polnym kwieciem
bądź
miękkim oddechem
kota mruczeniem
bądź
lasu świeżym tchnieniem
ciepłego maja
wytęsknieniem

[aix]

Przypadek ludzkie ręce ma,
nosi tchórza i zdrajcy twarz.
Każdy swoją prawdę zna,
a nawet jeszcze więcej.....
Noś swoją prawdę odważnie
ujawnij swoją twarz,
jeśli masz tak czystą jak ja.

z okazji końca lata siadłem i napisałem

idzie jesień kolejna deszczowa
rok za rokiem życie upływa
może lepiej nie myśleć o tym
ludzka dusza wtedy szczęśliwa

no bo przecież jesień też piękna
złote drzewa i kwiatów kobierce
jeszcze słońce mocno przygrzewa
i raduje się ludzkie serce

jesień się kiedyś też skończy
a nadejdzie żywota zima
pożałuje i serce i dusza
że kolejnej jesieni nie ma

[preev]

to wyżej to byłem ja

[Renia]

Gubię się w bezkresie myśli
tonę w bezkresie smutku
usta krzyczą bezdźwięcznie w ciemności
ogarnia mnie niemoc...

zamykam oczy...
nic nie widzę
nic nie słyszę
nic nie czuję
unoszę się wysoko
rozpływam się w bezkresie świata
nie ma mnie...
pozostaje cień wspomnienia...

R.G.

[emems]

sypnęło zawiało zalamętowało
...nastało się biało
chętnie podstępnie natrętnie
...zrobiło się mroźnie
strachliwie wrażliwie tkliwie
...stało się leniwie
zima

[Magdzia]

Ciemność II


Połączyła nas Ciemność.
Pamiętasz?
Ukrywane wzruszenie
W pachnącym lesie
My tak blisko
A tak daleko.
Dzieliła nas ciemność
W której, wydawać by się mogło,
Wyrosły nagle góry
I rozpłynęły się morza.
Niewyobrażalna odległość
Na wyciągnięcie ręki.

Chodź do mnie
Przytul się

I cisza.
Cisza trwająca
Całe wieki,
Tysiąclecia i ery.
Nieskończona.
W mojej głowie
Szalał huragan,
Okrutny sztorm,
Który rzucał moim sercem
Jak maleńką łódeczka.
Co robić?
Tak chciałam,
Żebyś mnie do siebie przygarnął
W tej ciemności,
Żeby maleńka łódeczka
Znalazła schronienie
W bezpiecznej zatoce
Twoich męskich ramion.

Nie wiem, jak to się stało
Jak tonący łapiący desperacko
Oddech
Ja – desperacko
Pokonałam te kilkanaście
Centymetrów
Naszego strachu.
Pokonałam góry i morza
I nieskończony czas
Trwający kilka drżących
Oddechów.
Zawitałam do spokojnego azylu
Twoich objęć.
Jest to najsłodsze miejsce
Na ziemi.
Ciepłe i bezpieczne.
Chcę, żeby trwało.

[Magdzia]

CIEMNOŚĆ


Kiedyś lubiłam ciemność
Była miękka, przytulna i aksamitna.
Kiedy byłam małą dziewczynką,
Podkołdrzana ciemność
Była najbezpieczniejszym miejscem
Na Ziemi.
To była MOJA ciemność,
Ja zajmowałam całą przestrzeń
ciemności
I było mi ciepło w mroku,
który ogrzałam
swoim dziecięcym ciałem.
W podkołdernej twierdzy
Nie dosięgały mnie żadne strachy,
Żaden zły duch nie mógł
Wślizgnąć tam
Swojej zimnej macki
Byłam szczęśliwa,
Że w mojej ciemności
Jestem sama.

Od kiedy mam Ciebie
I w momentach
Kiedy Ciebie nie mam
Boję się ciemności.
Gaszę wieczorne światło
I natychmiast pojawia się zmora,
Której na imię Samotność.
Kołdra przestała być szczelna.
Natychmiast czuję na sobie
Zimne palce pustki.
Nasłuchuję w poszukiwaniu
Twojego spokojnego oddechu
Ale w uszach dźwięczy tylko
Pisk mojej tęsknoty.
Jesteś daleko.
Czekam.
Ciemność staje się
Pustynią
A Ty – wodą.
Jestem spragniona,
Ale jedyne, co mnie otacza,
To piasek samotności,
Który wdziera się do oczu
I wyciska łzy.
Jak słońce Sahary
Ciemność razi w oczy,
Płaczę.
Pustynna samotność
Praży i wysącza ze mnie
Powolutku
Siły.
Coraz bardziej potrzebuję
Ciebie – wody mojego życia.
Desperackim wysiłkiem mrużę oczy
... Tak, widzę Ciebie!
Poprzez rażącą pustynna ciemność
Biegniesz do mnie
Wyciągasz rękę
Prawie czuję
Jak przytulasz mnie mocno
Odgarniasz z czoła włosy
Wlewasz w spragnione usta
Nektar życia –
- miłosne pocałunki.
Prawie Cię już dotykam
Znikasz...
Fatamorgana...
I znów budzę się sama
Kolejny dzień bez ciebie.

[Magdzia]

Jesienny wiatr

Byłam wolna
Jak wiatr
Byłam niczyja
Jak wiatr
Jak jesienny wiatr
Niosący ze sobą
suche liście i deszcz
byłam zimna
nie miałam żadnego celu
po prostu byłam
nie wiadomo po co
dlaczego
dla kogo

Schwytałeś mnie w swoje dłonie
I nie chcesz mnie wypuścić
Jak długo wytrzymasz
kiedy niespokojny wiatr
Będzie Cię łaskotał
Próbując się wydostać?

Nie jest łatwo utrzymać wiatr
Jak on, chcę uciec
Chcę być wolna
Ale zaczyna mi się podobać
Ciepło Twoich rąk
Zaczynam lubić to zamknięcie
Nie tęsknie już za wolnością
Chcę, żebyś trzymał mnie w dłoniach
Nie pozwalał się rozpłynąć
Rozwiać w nicości

Chcę żebyś mnie zatrzymał dla siebie
Chcę, aby dotykały mnie tylko Twoje dłonie
Nie chce być jak wiatr
Niczyja...

[Magdzia]

Jesień w sypialni



Odjechałeś
Zostawiłeś mnie samą

Wieczorem
odkryłam, że w moim łóżku
zapanowała jesień,
kiedy Słońce
znikło za horyzontem.
Pościel jest
jak tafla jesiennego jeziora
smutna i sina z zimna
usłana martwymi
mokrymi
liśćmi

Nie tak dawno kołdra
skąpana promieniami Słońca,
pełna Ciebie,
Twojego dotyku
Twojego zapachu
jak sierpniowe fale
rozgrzane, lśniące
i ja skąpana w toniach
słonecznego jeziora
Słońce suszyło
krople wody na mojej skórze
rozkosznie wilgotnej
wilgotnej z rozkoszy?

Teraz nad moim
łóżkiem – jeziorem
wiszą szare chmury tęsknoty

A jeszcze dziś rano
patrzyłam
jak Moje Słońce
odjeżdża niebieskim autobusem
po niebieskim niebie...

[Magdzia]

Morskie przygody


Nasza żegluga przez rozkosz...
Wyobraź sobie...

Leżę na plaży
Ty jesteś morzem
Najpierw fale
Delikatnie, nieśmiało
Pieszczą moje ciało.
Dosięgają szyi,
Ramion, piersi, ud...
Morze zaczyna falować
Intensywniej,
Czuję niespokojną bryzę Twojego oddechu.

Moje ciało zmoczone
Przez coraz dalej sięgające
Języki fal
Coraz bardziej wilgotne.
Otwiera się jak muszelka małża,
Łaskotana przez prąd wody
Rozchylająca się nieśmiało,
Podająca na pieszczotę fali
Swoje delikatne, miękkie wnętrze.

Lubisz to, prawda?
Słodki uśmiech...

Nagle porywa mnie gwałtowna fala
Gorąca
Nagły przypływ namiętności
Już nie ma odwrotu.
Fale targają mną w dzikim wirze,
Gdzieś po drodze
We wzburzonym morzu
Giną moje suknie
Jestem już naga i bezbronna.
Fale są szalone
Morze huczy i pulsuje,
Prawie jak krew
Wrząca
Pomiędzy moimi udami.
Niebo jest purpurowe
Jak moje policzki.
Płonę.

Nagle morze rozwiera się
I wpadam w objęcia
Władcy Oceanów.
Potężny Neptun
Bierze mnie
Bez żadnych wstępów
Z wielką siłą,
Coraz mocniej
I mocniej...
... Ja latam...
Wiruję w przestrzeni,
Zagubiłam się między falami
A krwawym niebem
A on napiera...
Rozkosz nie mieści się w naszych ciałach
Wybucha z jękiem,
Opada
Słodka i duszna.
Morze się uspokaja
Cichnie dudniące tętno fal
A wielki Neptun
Niesie mnie na rękach
Tam, skąd porwały mnie fale.
Zasypiam na plaży,
Utulona cichym, pożegnalnym
boskim pocałunkiem.

[Magdzia]

Nauka o ciałach niebieskich


Jesteś Mężczyzną
Jestem Kobieta
Przeciwieństwa się przyciągają
Podobno
Czarne – Białe
Przeciwieństwa się przyciągają
Będzie w kratkę, czy będzie szaro?

Żyjemy w niebie
Nasze niebo jest szerokie na odległość nocy
Dzieli nas tylko noc
Albo tylko dzień
Tylko kilka godzin
Czy nasze niebo to tylko kilka godzin?

Jesteś Mężczyzną
Jestem Kobietą
Dwa ciała na niebie szerokim jak noc
Dwa ciała
Niebieskie?

Przecięły się nasze orbity
I co będzie dalej?
Przeciwieństwa się przyciągają...
Dwa ciała
Dwie planety
Astrofizyka...
Metafizyka....

[Magdzia]

*****



TY
Moje Słońce
Jesteś dla mnie Słońcem
Sprawiasz, że chcę otwierać co rano oczy
Po to, żeby Cię znów zobaczyć.
Sprawiasz, że chcę żyć.

Jak kwiaty
Które rozkwitają pod pieszczotą promieni
Ty sprawiasz, że ja rozkwitam
pod pieszczotą Twoich rąk.
Jak kwiaty pachnące i buchające kolorami
Dzięki Słońcu
Ja promieniuję szczęściem i radością
Dzięki Tobie.

Jak Słońce zachodzące za horyzontem
Znikasz
Ale wiem, że choć Cię nie widzę
Jesteś
Moja skóra pamięta Twoje ciepło
I czeka, kiedy znów będziesz przy mnie
Kiedy znów dla mnie zaświecisz.

Kiedy zamykam oczy
Widzę Ciebie
Tak jak widzi się pod powiekami Słońce,
Mieniącą się niebiesko – żółtą plamę
Moje Słońce
Ty...

[Magdzia]

Zdziwienie

Rzeczywiście,
Poznałam Cię nierzeczywiście.
Mały flirt
Z kimś, kto nie istniał naprawdę,
Był duchem,
Impulsem elektrycznym,
Matematycznym znakiem
Gdzieś na końcu świata.

Byłeś zbiorem zer i jedynek,
Cyferek i literek,
Nie miałeś twarzy,
Ani ciała,
Byłeś tekstem,
Oczekiwaniem na list
Listem
Radością
Odpowiedzią....

Tak ja Adam,
Żyłeś w swoim Edenie,
Miałeś swoją Ewę
Kuszącą Cię jabłkiem.
Ja obserwowałam
Twoje biblijne rozterki.
Czy skosztować zakazanego owocu?

Byłam o nią zazdrosna.
Chciałam, żeby znikła,
I dobry Bóg sprawił,
Że tak się stało.
Ewa uciekła z tego małego
Raju
A ty zostałeś sam.
Cierpiałeś.

Kiedyś ty
Częstowałeś jabłkiem
Inną jeszcze Ewę.
Chciałeś stworzyć jej inny raj.
Nie przyjęła owocu
Upuściła na ziemię
Podeptała i odeszła,
A Ty zostałeś sam ze swoją połówką
Krwawiącą sokiem
Jak z rozdartym sercem
Więdnącym i usychającym.

Kiedy się spotkaliśmy,
Pokazałeś mi swoje ranne jabłko
Ja z głębi zapomnienia
Wyciągnęłam swoją
Napęczniałą sokiem miłości
Połówkę.
Stwierdziliśmy,
Że one chyba do siebie pasują.
Zdziwienie...

Odkąd się połączyły,
Rany twojego zdeptanego owocu
Zabliźniają się,
Jego małe naczynka
Znów pulsują życiodajnym
Sokiem.
A ja jestem coraz bardziej
Zdziwiona,
Jak słodkie mogą być jabłka....

[ol_inka]

To TY zamieniasz moje sny
w pełne miłości uniesienia
To ty sprawiasz że
tone w swych marzeniach
są tak nierealne...
tone.. tchu mi brak
i spadam na sam dół
by znów pogrążyć sie w snach
WALENTYNKI niedługo))

[Andrzej Wilhelmi]

człowiek to brzmi dumnie
wielu to doceni
gdy się znajdziesz w trumnie